က်ဳပ္ဘ၀တေစ့တေစာင္း(၁)

တကယ္တမ္း စာေရးမယ္ဆုိေတာ့.. ေခါင္းထဲမွာ ဘာမွမ႐ွိ။
ခက္ေနတာ တစ္ခုက က်ဳပ္ဘ၀က နဗန လုိ MIT-YIT ထြက္မဟုတ္ေတာ့.. ေက်ာင္းသားဘ၀ အေတြအၾကဳံက သူ႔လုိေျပာစရာ မ်ားမ်ား စားစား မ႐ွိ..။
မႏၱေလးတကၠသိုလ္ကလည္းမဟုတ္.. ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ဆုိတာကလည္း အိပ္္မက္..။
ဟာ…အဲဒီလုိဆုိ `ခင္ဗ်ားက ဘယ္ေက်ာင္းထြက္လည္း´လို႔..ဆုိလာရင္ေတာ့… ေျပာရေတာ႔မွာေပါ့ေလ။
အမွန္အတုိင္း၀န္ခံရရင္ေတာ ့.. က်ဳပ္တက္ခဲ့ရတဲ့ တကၠသုိလ္ၾကီးအေၾကာင္း ေၿပာဖုိ႔အခြင့္ၾကဳံလာတုိင္း သိမ္ငယ္စိတ္ (inferiority complex) ေလး ၿဖစ္ေပၚခံစားရပါတယ္။
သူမ်ားေတြလုိ..` ငါ….ေဆးက၊ ငါ… စက္မႈ က´ လုိ ့ရင္ဘတ္ေကာ့ၿပီး မၾကြား၀ါႏူိင္ေပမဲ့…
`ငါက ဒီတကၠသုိလ္ထြက္…ကြ´ လုိ ့ သိမ္ငယ္စိတ္ကုိမ်ဳိသိပ္လုိ ့(အတင္းေမ့ခုိင္းထားတာ) ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာ ေျပာတတ္ပါတယ္။
ဒီတကၠသုိလ္ၾကီးကေတာ့… ေဆး၊စက္မႈနဲ ့ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသုိလ္ ေတြလုိ ကြ်မ္းက်င္ထက္ျမက္တဲ့ ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ အုိင္တီကြန္ပ်ဴတာ ပညာ႐ွင္ၾကီးေတြ ေမြးထုတ္ႏူိင္စြမ္း မ႐ွိတဲ့ တကၠသုိလ္။
စီးပြားေရး တကၠသုိလ္ၾကီးေတြလုိ စီမံခန္ ့ခြဲမႈပညာ႐ွင္၊ စီးပြားေရး ပညာရွင္၊ စာရင္းအင္းပညာ႐ွင္ ၾကီးေတြ ေမြးထုတ္ႏူိင္စြမ္း မ႐ွိေသးတဲ့ (က်ဳပ္အထင္ပါ) တကၠသုိလ္။
ရန္ကုန္-မႏၱေလးနဲ ့အျခားတကၠသုိလ္ၾကီးေတြလုိ ထူးခၽြန္တတ္သိ ပညာ႐ွင္ၾကီးေတြ ေမြးထုတ္ႏူိင္ျခင္း မ႐ွိေသးတဲ့ (က်ဳပ္အထင္ပါ) တကၠသုိလ္။
စစ္၊သစ္ေတာ၊ ေရေၾကာင္း၊ တိေမြး၊ စုိ္က္ပ်ဳိးေရး တကၠသုိလ္ၾကီးေတြလုိလည္း ကၽြမ္းက်င္ ပညာရွင္မ်ား ေမြးထုတ္ေပးႏူိင္ျခင္းမ႐ွိတဲ့ တကၠသုိလ္။
မ႐ုိးသားမႈေတြ၊မသမာမွႈေတြ အမ်ားဆုံးၿဖစ္ပြားရာ..လုိ ့ အမ်ားက ေျပာဆုိသမုဒ္ေနၾကတဲ့ တကၠသုိလ္။
ဒီေက်ာင္းထြက္ပါလုိ ့ေျပာလုိက္တာနဲ ့အမ်ားရဲ႕(တကၠသုိလ္ အသုိင္းအ၀ုိင္းအပါအ၀င္) အထင္ေသး…အျမင္ေသးမ်က္လုံးေတြနဲ ့ ႏွိမ္ခ်ေျပာဆုိျခင္းခံရတဲ့ တကၠသုိလ္။
ဘြဲ ့ရရင္ၿပီးေရာ..ဆုိၿပီး ဘ၀ရည္မွန္းခ်က္ ကင္းမဲ့သူ အမ်ားတုိ႔ ဆုံစည္းရာ တကၠသုိလ္။
ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္တုိ႔ဆီမွာေတာ့ ေက်ာင္းသားဦးေရ အမ်ားဆုံး တက္ေရာက္ေနတဲ့ တကၠသုိလ္။
ၿပီးေတာ့..ဘြဲ႕ရဦးေရ အမ်ားဆုံး ေမြးထုတ္ေပးေနတဲ့ တကၠသုိလ္။
ဤသုိ႔ေသာ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားနဲ ့ျပည့္ႏွက္ေနေသာ တကၠသုိလ္ၾကီးမွာ ပညာရည္ႏူိ႔ေသာက္စုိ႔ခဲ့ရပါတယ္။
ေအာ္…တကၠသုိလ္နံမည္လား?….မေၿပာရေသးဘူးလား?..။ sorry ဗ်ာ။
က်ဳပ္က ဂုဏ္ပုဒ္ေတြ ေျပာေနရတာနဲ ့ နံမည္ေျပာဖုိ ့ေမ့က်န္ခဲ့တာပါ။
ေနာက္ၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ႔လည္း ေအာ္တုိမက္တစ္ သိေလာက္ၿပီလုိ ့ထင္ေနတာဗ်။
မသိေသးလုိ ့သိခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့လည္း က်ဳပ္ကုိယ္တုိင္ ေျပာျပရမွာေပါ့ဗ်ာ။
အဲဒါ “အေ၀းသင္တကၠသုိလ္” ေပါ့။

နဗန ကုိ အားက်၍ ဤစာကုိ ေရးပါသည္။

နဗန ဘေလာ့ဂ္ကုိ ညီမငယ္ တစ္ေယာက္လုိ ခင္ရတဲ့ သူတစ္ေယာက္ရဲ ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္ မၾကာေသးခင္က ဖတ္႐ႈခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။

အထက္အညာေဒသက ရြာတစ္ရြာမွာရွိတဲ့ မိသားစု ဘ၀အေတြ ့အၾကဳံ၊ အညာေဒသရဲ႕ အသုံးအႏႈန္း-အေခၚအေ၀ၚ၊ေက်ာင္းသားဘ၀နဲ ့အလုပ္ခြင္ဘ၀ အေတြ႕အၾကံဳေတြဟာ သူ႕ရဲ႕မဖတ္ရမေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေကာင္းမြန္တဲ့ ေရးသားတင္ျပမႈေတြေၾကာင့္ က်ဳပ္ရင္ကုိ တကယ္ဘဲလႈပ္ခတ္ေစခဲ့ပါတယ္။

သူ႕ရဲ႕နိဒါန္းမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြဟာ အခ်ိန္နဲ႔ေနရာကလြဲရင္ က်ဳပ္လို အညာေတာသား အညၾတတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀နဲ႔အားလုံးနီးပါး ထပ္တူၾကေနတာမုိ႔လည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ခံစားခဲ့ရပါတယ္။
ဒီလုိအေၿခအေနမ်ဳိးကေန သူ႔လုိထူးခၽြန္တဲ့လူ(တကယ္ဘက္စုံေတာ္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ပါ) တစ္ေယာက္ၿဖစ္လာဖုိ႔ဆုိတာ…မလြယ္ေရး….ခ်.. မလြယ္။

သူ႔ကုိ အားက်ၿပီးသကာလ က်ဳပ္ကလည္း ခပ္ညံ့ည့ံက်ဳပ္ရဲ႕ဘ၀တေစ့တေစာင္း ကုိ မွတ္တမ္းေလးအျဖစ္ ေရးရရင္ ေကာင္းေလမလားလုိ ့ စိတ္ကူးမိခဲ့ပါတယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္..ခပ္ည့ံညံ့ အညာသား အညၾတ တစ္ေယာက္ရဲ ့ဘ၀အေၾကာင္းဆုိပါေတာ့။

ေျပာသာေျပာရတယ္ ..စာေရးမယ္ဆုိေတာ့.. ဘယ္က စ ရမည္မွန္းမသိ။
ကြန္ပ်ဴတာမွာ ျမန္မာစာက မရုိက္တတ္။
ဘေလာ့ဂ္တည္ေဆာက္ဖုိ႔ဆုိတာ ေ၀လာေ၀း.. (ညံ့ခ်က္ကေတာ့ ကမ္းကုန္ေရာဘဲ)။
ဒီေတာ့ ဘေလာ့ဂ္အတြက္ ေစာေစာက ညီမငယ္ (က်ဳပ္ကုိ စာေရးခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ေစ့ေဆာ္တြန္းအားေပးခဲ့တဲ့ နဗန ဘေလာ့ကုိ Link ေပးခဲ့သူ)ကုိ အပူကပ္ရတာေပါ့...။
သူကလည္း..“အကုိ ေရးခ်င္ရင္ေရး.. ၂ ပုဒ္ ၃ ပုဒ္ ေရးၿပီးရင္ ပုိ ့လုိက္၊ ဘေလာ့ဂ္လုပ္ေပးမယ္” လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

အင္း..ဘေလာ့ဂ္ပုိင္း ကေတာ့ ၿပီးၿပီ။ ျမန္မာစာ ႐ုိက္ဖုိ ့အတြက္ ဘယ္လုိ လုပ္ရပါ့။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အနားမွာရွိတဲ့ လက္တဲ့စမ္း(စာရိုက္ရင္းနဲ႔ သူ႔အရည္အခ်င္းကို သူကိုယ္တိုင္ ေၿပာၿပခဲ့တာပါ) စာစီစာ႐ုိက္ခ်င္တဲ့ KTML ႀကီးကုိ ကူညီခုိင္းရမယ္ ဆုိၿပီး.. သ႔ူကုိ ေၿပာေတာ့...
“ok ..႐ုိက္ေပးမယ္.. ေရး” ဆုိဘဲ။

ဒီလုိ..ဒီလုိ `အရပ္ကူပါ ..လူ၀ုိင္းပါ´ နဲ ့ဘဲ ..ခပ္ည့ံညံ့ အညာသား အညၾတတစ္ေယာက္ရဲ ့ဘ၀ အေၾကာင္းကုိ ေဖာ္ညႊန္းမဲ့ “က်ဳပ္ဘ၀ တေစ့တေစာင္း” ဆုိတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေလးတစ္ခုကုိ စတင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီေပါ့...။