က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၈၆)

တခါတရံေတာ့လည္း က်ဳပ္တို႔လူ႕ဘဝႀကီးကို “ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘာျဖစ္ရမယ္…၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ က်ရွံဴးမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမယ္…၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရမယ္…၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္က်မယ္…” လို႔မ်ား အတိတ္ဘဝကတည္းက ျပဌာန္းခဲ့ေလေရာ့သလား ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။

ဒီဘဝမွာ တကၠသိုလ္ဆရာတေယာက္အေနနဲ႔ နိဳင္ငံျခားပညာေတာ္သင္ဆု ဝင္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ ေျဖဆိုခြင့္ မရနိဳင္ေတာ့မွန္း သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္က စလို႔ ျပည္တြင္းေဒါက္တာဘြဲ႔ေလးနဲ႔ ေက်နပ္ကာ ေက်ာင္းဆရာေကာင္းတေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ က်ဳပ္ရဲ႕စိတ္ကူးယဥ္ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ ကထိက ေဒါက္တာျမင့္ႏြယ္လို နိဳင္ငံျခားျပန္ မျဖစ္နိဳင္ေပမဲ့ ျပည္တြင္းေဒါက္တာဘြဲ႔ေလးနဲ႔ ကထိက ေဒါက္တာမိုးစံ ျဖစ္နိဳင္တာေပါ့…။ ရြာဇနပုဒ္မွာ က်ဳပ္တို႔လို တေန႔လုပ္မွ တေန႔စားရတဲ့ မိသားစုဘဝကေန တကၠသိုလ္ဆရာ ကထိက ေဒါက္တာမိုးစံ ျဖစ္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္…၊ မရိုးသားမႈေတြ-မသမာမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနသလို အရည္အခ်င္းမရွိတဲ့ လူညံ့ေတြ ေမြးထုတ္ရာ ေနရာလို႔ အမ်ားက သမုဒ္ေနၾကတဲ့ “အေဝးသင္” ကေန တကၠသိုလ္ဆရာ ကထိက ေဒါက္တာမိုးစံ ျဖစ္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္… ဆိုရင္… ဆိုရင္… ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႏွစ္သိမ့္အားေပးရင္း တာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္လို႔ ေနခဲ့တာေပါ့…။

ဒီလိုနဲ႔ အလုပ္ဝင္ျပီး ၆ လ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ႏွစ္စဥ္ ေခၚေနၾက ဂ်ပန္မူဘူးရွိဳး (monbukagagusho) ပညာသင္ဆု အတြက္ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔အတူ အခ်ိန္မွီ ေလွ်ာက္လြာတင္ၾကဖို႔ က်ဳပ္တို႔ ဝန္ႀကီးဌာနမွ အမိန္႔ေၾကာ္ျငာစာ ထြက္လာပါတယ္။ အဲဒီစာကို ညီမငယ္ ခ်ိဳခ်ိဳက ယူလာျပီး “ ေဟး… ကိုမိုးစံႀကီး ေျဖလို႔မရဘူး...” ဆိုျပီး ဝမ္းသာအားရ ေအာ္ဟစ္လို႔ ေျပာေနပါေတာ့တယ္။ က်ဳပ္ ဝင္ေရာက္ေျဖဆိုခြင့္ မရလို႔ ဝမ္းသာေနၾကတာ ဟုတ္ဟန္မတူပါဘူး…။ တစ္ႏွစ္ျခားေလာက္မွသာ ပါတတ္တဲ့ ဒီစိတ္ပညာ ပညာသင္ဆုဟာ သူတို႔လို လုပ္သက္ရွိေနျပီး ငယ္ရြယ္တဲ့ဆရာမေတြအတြက္ မဟာအခြင့္အေရးႀကီး တရပ္ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ပါ။ က်ဳပ္ကလည္း “ေအး… နင္တို႔ ရေအာင္ ေျဖၾက” လို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ျပီး အမိန္႔ေၾကာ္ျငာစာကို သမံကာ-လွ်ံကာပဲ ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ သူတို႔တေတြ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ သြားဖို႔ စုရံုး စုရံုး လုပ္ေနခ်ိန္မွာ က်ဳပ္ကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလိုပဲ ေနလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔တေတြ နိဳင္ငံျခားပညာသင္ဆု အတြက္ အခုလို တက္တက္ၾကြၾကြ လႈပ္ရွားေနၾကတာကို ျမင္ေတြ႔ရျပန္ေတာ့ က်ဳပ္ရင္ထဲမွာ စို႔နင့္ဝမ္းနည္းလို႔ လာခဲ့ျပန္ပါတယ္။

ဘာမ်ား တတ္နိဳင္အုံးမွာလဲ…။
ေလာကႀကီးမွာ ကိုယ္ကိုတိုင္ ႀကိဳးစားလို႔ မရနိဳင္တာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္… ရွိေနပါတယ္… ရွိေနအံုးမွာပါ…။