က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၉၁)

တကယ္ေတာ့ သူမဟာလည္း က်ဳပ္တို႔လို အညာသူ-အညာသားတဦးပါ။ ဇာတိကေတာ့ မံုရြာအနီး ေခ်ာင္းဦးျမိဳ႕နယ္ထဲက “ငလံုးတင္” ဆိုတဲ့ ရြာကေလးကပါ…။ ဒီရြာကေလးဟာ ေခ်ာင္းဦးျမိဳ႕ရဲ႕ေတာင္ဘက္ ပခုကၠဴသြား ကားလမ္းေပၚမွာ တည္ရွိျပီး အမ်ားစုကေတာ့ ေတာင္သူ ယာခင္းလုပ္ငန္းနဲ႔ ရိုးသားစြာ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း ျပဳၾကပါတယ္။ ပညာေရးအတြက္ အလယ္တန္းေက်ာင္း (ႏွင့္ တြဲဘက္အထက္တန္းေက်ာင္း) တေက်ာင္းသာ ရွိပါတယ္။ သူမရဲ႕ မိသားစုဟာလည္း ရြာမွာေတာ့ မရွိ-မရွား ေတာင္သူလယ္လုပ္သူေတြ ျဖစ္ဟန္တူပါတယ္။ သူမဟာ ေမြးခ်င္း ငါးေယာက္အနက္ အလယ္ၾကားလူျဖစ္ျပီး ၁၀ တန္းကို ရြာတြဲဘက္ေက်ာင္းကေန သခ်ၤာအမွတ္တစ္ရာအျပည့္နဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့ကာ၊ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွာ ရန္ကုန္စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ကေန Commerce ေခၚ ဝါနိဇၨေဗဒ နဲ႔ ဘြဲ႕ရခဲ့သူပါ (သခ်ၤာအမွတ္ ၁၀၀ အျပည့္ ရတယ္ဆိုတာကို မယံုတဲ့သူေတာ့ ရွိပါတယ္။ သူမ်ားယံုေအာင္ ေျပာေန-ေရးေနျခင္း မဟုတ္ပဲ… ဘဝရဲ႕အမွန္တရားေတြကို ေရးေနျခင္း ျဖစ္တာေၾကာင့္ က်ဳပ္ေရးခဲ့သမွ်ကို လံုးဝ တာဝန္ယူပါေၾကာင္း… :D ။ ဒါတင္မက အဲဒီေခတ္အဲဒီအခ်ိန္က ေခတ္စားလွတဲ့ လူရည္ခၽြန္စာေမးပြဲကို တိုင္းအဆင့္ထိ ၈၊ ၉၊ ၁၀ တန္း သံုးႀကိမ္တိတိ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ ေျဖဆိုခြင့္ရခဲ့သူ ျဖစ္ပါေၾကာင္း... :D)။ အဲဒီသူမဟာ ေတာေနလူတန္းစားတို႔ ထံုးစံအတိုင္း ဘြဲ႕ရျပီး ရြာျပန္ကာ အိမ္မွာပဲ အလုပ္မရွိ အကိုင္မရွိနဲ႔ ဒီအတိုင္းေန ေနတာေၾကာင့္ သူမရဲ႕ဦးေလးက ရန္ကုန္ေခၚလာကာ ကုမၼဏီမွာ စာရင္းကိုင္အျဖစ္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေစခဲ့တာပါ။

က်ဳပ္အဖြားဟာ သူမတို႔အိမ္ကို (က်ဳပ္အထင္ ) အနည္းဆံုး တေန႔ တေခါက္ေလာက္ သြားသလို… သူမရဲ႕အေဒၚဟာလည္း က်ဳပ္တို႔အေဒၚအိမ္ကို(အဖြားကို ျပန္လိုက္ပို႔ရင္း) တေန႔ တေခါက္ေလာက္ေတာ့ ပံုမွန္ အသြားအလာ ရွိဟန္တူပါတယ္။ အဲဒီကစလို႔ က်ဳပ္အဖြားက သူမရဲ႕အေနအထိုင္… အသြားအလာ… အေျပာအဆို… စိတ္ေနသေဘာထားေတြကို သေဘာက်လာခဲ့ဟန္တူပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ တဘက္က သူမရဲ႕ဦးေလးနဲ႔အေဒၚတို႔ကလည္း သူတို႔တူမကို (ပိုက္ဆံမရွိရင္ ေနပါေစ) ရိုးသားျပီး ႀကိဳးစားတဲ့က်ဳပ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးခ်င္တဲ့အေၾကာင္း တိုက္ရိုက္ကမ္းလွမ္းခဲ့ၾကတာပါ (ဟဲ ဟဲ… ဒါကေတာ့ ႀကံဳၾကြားေလးေပါ့ဗ်ာ…၊ သူတို႔ကလည္း က်ဳပ္ကို ဘယ္အခ်ိန္ကစျပီး သေဘာက်ေနတယ္ မသိပါဘူး… :D)။ အဲဒီေနာက္ က်ဳပ္အေဒၚက သူမကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာ ေလ့လာျပီးကာမွ က်ဳပ္တို႔မိသားစုနဲ႔သင့္ေတာ္တယ္ဆိုျပီး က်ဳပ္ကို လက္ခံစဥ္းစားဖို႔-အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ တိုက္တြန္းခဲ့တာပါ။

ဒီေနရာမွာ က်ဳပ္ဘဝအေတြ႕အၾကံဳအရေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေယာက်္ားေလးပဲျဖစ္ျဖစ္-မိန္းခေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ အေနအထိုင္ဟာ အရမ္းကို အေရးႀကီးပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မိန္းခေလးေတြေပါ့…။ မိန္းခေလးေတြရဲ႕အေနအထိုင္-အသြားအလာကို သူတို႔ေနထိုင္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္က အျမဲသတိျပဳေနတတ္ၾကပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ေကာင္းမြန္မႈေၾကာင့္ အဲဒီအေနအထိုင္မွန္တဲ့ မိန္းခေလးေတြ ဘဝတသက္တာ အာမခံခ်က္ရွိတဲ့ အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြ နဲ႔ေတြ႕ကာ သာယာေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ မိသားစုဘဝကို ရရွိသြားၾကတာေတြ မနည္းလွပါဘူး။ (ကိုယ္မသိလိုက္ပဲ) ကိုယ့္ရဲ႕အေနအထိုင္ကို မ်က္စိ ေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနတဲ့သူေတြ အစဥ္အျမဲ ရွိေနတယ္ဆိုတာကို မိန္းခေလးေတြ သတိထားသင့္ပါတယ္။ (သံသရာမွာ က်င္လည္ေနရအုံးမယ္ဆိုရင္) ကိုယ့္ဘဝႀကီးကို ေျပာင္းလဲသြားေစနိဳင္တဲ့ အဲဒီအေနအထိုင္ကိုလည္း ဂရုတစိုက္ရွိသင့္တာေပါ့…။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ဳပ္ကေတာ့ သူမကို “ ခင္ဗ်ား… က်ဳပ္ဘဝအေၾကာင္းကို ဘယ္ေလာက္အထိ သိပါသလဲ…၊ မသိရင္ ေလ့လာပါ…၊ သူမ်ားေျပာတိုင္း မယံုပါနဲ႔…၊ ကိုယ္တိုင္ေလ့လာပါ…” ဆိုတဲ့ စကားတခြန္းပဲ ေျပာခဲ့ပါတယ္။