က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၈၈)

က်ဳပ္တို႔ပညာေရးက နိဳင္ငံျခားပညာေတာ္သင္ဆု ေရြးခ်ယ္ေရးစာေမးပဲြကို အစ-အဆံုး တပတ္အတြင္း အျပီးစစ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဆိုလိုတာက သတ္မွတ္ခ်က္ စဥ္းမ်ဥ္းနဲ႔ ကိုက္ညီသူေတြကို ေလွ်ာက္လြာစီစစ္လက္ခံတာ… ေရးေျဖစာေမးပဲြ နဲ႔ ေရးေျဖေအာင္တဲ့သူေတြကို လူေတြ႕ႏွဳတ္ေျဖ ေမးျမန္းက်င္းပတာကို ေျပာခ်င္တာပါ။ ေရးေျဖစာေမးပြဲမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာဘာသာရပ္ (အေထြေထြ) နဲ႔ အဂၤလိပ္စာတို႔ကို ေျဖၾကရပါတယ္။

နိဳင္ငံျခားပညာေတာ္သင္ဆုကို စီးပြားေရးတခုလို အရွံဴးအျမတ္ တြက္ျပီး ေသေသျခာျခာ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ႀကိဳးစားေနတဲ့ ဆရာ-ဆရာမေတြ ဒု နဲ႔ ေဒးပါ…။ အဲဒီလို ျပင္ဆင္ ႀကိဳးစားေနရင္း အသက္က ၃၅ ႏွစ္ ေက်ာ္သြားလို႔ လက္လႊတ္ဆံုးရွံဴးလိုက္ရတဲ့သူေတြကလည္း မနည္းလွပါဘူး…။ အဲ… အားလံုးမဟုတ္ရင္ေတာင္… အခ်ိဳ႕ေသာ နိဳင္ငံျခားျပန္ဆရာႀကီး-ဆရာမႀကီးမ်ားကလည္း “ ပညာသင္ဆု ရရွိဖို႔အတြက္ စီးပြားေရး တြက္..တြက္ကာ ႀကိဳးစားသင့္တယ္” လို႔ သက္ဆိုင္ရာ တပည့္ဆရာ-ဆရာမေတြကို လမ္းညႊန္သင္ၾကားေပးေနၾကေလရဲ႕…။

က်ဳပ္တဦးတည္း အျမင္အရ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီအဆို-ဒီလမ္းညႊန္မႈမ်ိဳးကို လံုးဝ သေဘာမတူပါဘူး…။ ေက်ာင္းဆရာ-ဆရာမတေယာက္ဟာ ကိုယ့္မွာ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ ေက်ာင္းဆရာအရည္အခ်င္းနဲ႔ျပည့္စံုေအာင္ သက္ဆိုင္ရာဘာသာရပ္ေတြကို အျမဲတမ္း ပံုမွန္ဖတ္ရႈ ေလ့လာျခင္းျဖင့္ ျဖည့္စီးေပးေနမယ္ဆိုရင္ ပညာေတာ္သင္ဆု စာေမးပြဲဆိုတာ မခက္လွပါဘူး။ အဲဒီလို ေက်ာင္းဆရာေကာင္း တေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစား ျဖည့္စီးေနတဲ့ဆရာ-ဆရာမေတြအတြက္ ပညာသင္ဆုဆိုတာ ေရာက္လာရမွာပါ…။ ဒီလိုမဟုတ္ပဲ ပညာသင္ဆုကို စီးပြားေရးတြက္ တြက္လာခဲ့ၾကမယ္ဆိုရင္… တြက္လာခဲ့ၾကမယ္ဆိုရင္…။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ဳပ္ကေတာ့ ေရွးအတိတ္ကံ နဲ႔ လက္ရွိကံ ႏွစ္ခုေပါင္းစပ္ ေဖးမကူညီမႈေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ ဒီပညာေတာ္သင္ဆု စာေမးပြဲကို ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ျပိဳင္ ေျဖဆိုခြင့္ ရရွိခဲ့တာပါ။ က်ဳပ္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းေၾကာင့္ ရခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး…။ က်ဳပ္တို႔လူသားေတြ မလုပ္နိဳင္တဲ့အရာတခုကို ကံၾကမၼာက ဖန္တီး ကူညီ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့တာပါ။ ေက်းဇူးအထူးတင္လွ်က္ပါ ကံၾကမၼာရယ္…။

ဂ်ပန္ပညာေတာ္သင္ဆုအတြက္ မနက္ပိုင္းမွာ “အေထြေထြစိတ္ပညာဘာသာရပ္” နဲ႔ ေန႔လည္ပိုင္းမွာ “အဂၤလိပ္စာဘာသာရပ္” စာေမးပြဲတို႔ကို ေျဖဆိုခဲ့ရပါတယ္။ ေရးေျဖေအာင္စာရင္းကို ေနာက္တစ္ရက္ျခား ေန႔လည္ ၂ နာရီေလာက္မွာ ေၾကျငာမွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ ေအာင္-ရွံဴး ကို အေၾကာင္းၾကား ဖုန္းဆက္ေပးဖို႔ ွ စာေမးပြဲ အတူတူေျဖခဲ့ၾကတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ စိတ္ပညာဌာနမွ လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္ေတြကို ေမာတၱာရပ္ခံခဲ့ရတာေပါ့…။ အဲဒီ ေရးေျဖေအာင္စာရင္း ထြက္တဲ့ေန႔မွာ က်ဳပ္္တို႔ ရန္ုကုန္အေရွ႕ပိုင္းတကၠသိုလ္၊ စိတ္ပညာဌာနက ဆရာ-ဆရာမေတြအားလံုး ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွ ဝင္ေရာက္လာမယ့္ ဖုန္းျမည္သံကို ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ေစာင့္ေနၾကရပါတယ္။ ၂ နာရီခြဲ သံုးနာရီအထိ ဘာသံမွ မလာ…။ က်ဳပ္တို႔ဌာနက ဖုန္းကလည္း အဝင္သာ လက္ခံနိဳင္ျပီး အထြက္မရတဲ့ Extension ဖုန္းျဖစ္တာေၾကာင့္ သူတို႔ဆီကို ဖုန္းဆက္ေမးဖို႔ကလည္း မျဖစ္နိဳင္…။ ေက်ာင္းထဲမွာရွိတဲ့ တခုတည္းေသာ အမ်ားသံုးဖုန္းဆီကို သြားျပန္ေတာ့ ကိုယ္ေျပာခြင့္ရဖို႔အေရး တန္းစီေနလိုက္ၾကတာ အလကား မုန္႔ေဝေနတဲ့အတိုင္းပါပဲ…။

ညေနသံုးနာရီ ေက်ာ္လို႔ ေလးနာရီထိုးကာ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေရာက္သည္အထိ ဘာမွ မသိရတာေၾကာင့္ “ေအာ္… သတင္းဆိုးမို႔ သူတို႔ မေျပာၾကတာေနမွာပါေလ…” ဆိုတဲ့အေတြးေတြက စိုးမိုးလို႔ေနခဲ့ပါေတာ့တယ္…။