က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၉၃)

ရာမညေဆာင္ အေပၚထပ္မွာ ရွိတဲ့ စိတ္ပညာဌာနကို ေရာက္ေတာ့ ပါေမာကၡဆရာမႀကီးရွိရာ တန္းသြားလိုက္ျပီး အိတ္ပိတ္ Recommendation Form မွာ ေရးျဖည့္ေထာက္ခံေပးဖို႔ ေမာတၱာရပ္ခံလိုက္ပါတယ္။ ဆရာမႀကီးကေတာ့ နမူနာခ်က္ခ်င္းေရးျဖည့္ကာ လွည္းတန္းလမ္းဆံုမွာ အဂၤလိပ္တိုက္ပ္နဲ႔ ရိုက္ေစျပီး လက္မွတ္ထိုး တံဆိပ္တံုးထုကာ ခ်ိတ္ပိတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ျပီးတာနဲ႔ ဆရာမႀကီးကို ေက်းဇူးတင္စြာ ႏွဳတ္ဆက္လွ်က္ ပါရဂူဘြဲဲ႕ႀကိဳတန္း (Ph.D Prelim) တက္ေနတဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္နိဳင္ (ယခု ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္နိဳင္-အေဝးသင္) ကို ေခၚထုတ္ကာ ျမိဳ႕ထဲကို ျမန္းခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။ ျမိဳ႕ထဲမွာ မဟာဗႏၶဳလပန္းျခံအနီး ေရွ႕ေနမ်ားေကာင္စီရံုးရွိရာ လမ္းေဘးဝဲယာမွာရွိတဲ့ ဖိုတိုေကာ္ပီဆိုင္တဆိုင္မွ တဆင့္ ေအာင္လက္မွတ္-ဘြဲ႕လက္မွတ္ေတြကို နိဳထရီ (Notary) လုပ္ရပါတယ္။ အဂၤလိပ္လက္ႏွိပ္စက္လည္း အဲဒီမွာ တခါတည္း ရိုက္လို႔ရတာေၾကာင့္ ညက လက္ေရးနဲ႔ ျဖည့္ထားတဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြကို ျပကာ ကိုေမာင္ေမာင္နိဳင္ကို ေသျခာရွင္းျပရပါတယ္။ အဂၤလိပ္တိုက္ပ္ နဲ႔ ျဖည့္တဲ့အခ်ိန္မွာ Typing Error မျဖစ္ေအာင္ ေသျခာဂရုစိုက္ စစ္ေဆးဖို႔ ကိုေမာင္ေမာင္နိဳင္ကို မွာခဲ့ျပီး… က်ဳပ္ကေတာ့ ပါေမာကၡ နဲ႔ ပါခ်ဳပ္ Recommendation ရရွိဖို႔ ရန္ကုန္အေရွ႕ပိုင္းတကၠသိုလ္ဆီကို ဆက္လက္ခ်ီတက္ခဲ့ရပါတယ္။

ဟိုေရာက္ေတာ့ ဆရာဦးခင္ျမင့္က အဆင္သင့္လုပ္ထားတဲ့ အိတ္ပိတ္ Recommendation တေစာင္နဲ႔ အလြတ္တေစာင္ကို ကမ္းေပးရင္း“ကိုမိုးစံ… ပါခ်ဳပ္ႀကီးရွိတယ္… အခုသြားလိုက္ပါ” လို႔ ဆိုတာေၾကာင့္ ဌာနမွာ မနားပဲ အေဆာင္-၁ က ပါခ်ဳပ္ရံုးခန္းဆီကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ျမန္းခဲ့တာေပါ့…။ ပါခ်ဳပ္ရံုးခန္းေရာက္ေတာ့ အေပါက္ဝမွာ စာေရးတေယာက္ စားပြဲတလံုးနဲ႔ ထိုင္ေနတာေၾကာင့္ သူ႕ကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွင္းျပကာ ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ သူက ဆယ္မီးနစ္ေလာက္ ေစာင့္ပါ ဆိုတာေၾကာင့္ သူေပးတဲ့ ကုလားထိုင္မွာပဲ ထိုင္ကာ ေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္။ ေတြ႕လို႔ရျပီ ဆိုေတာ့ က်ဳပ္လည္း တံခါးဖြင့္ကာ အခန္းထဲ ဝင္လိုက္တာေပါ့…။ ပါခ်ဳပ္ႀကီးက “ဘာလဲ…” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ က်ဳပ္ကလည္း ပညာေတာ္သင္ကိစၥအေၾကာင္း အနည္းငယ္ရွင္းျပကာ ပါေမာကၡရဲ႕ေထာက္ခံစာကို ထိုးျပလိုက္ရင္း ပါခ်ဳပ္ႀကီးဆီက Recommendation ေလး အလိုရွိတဲ့အေၾကာင္း ေျဖၾကားလိုက္ပါတယ္။

က်ဳပ္စကားအဆံုးမွာ သူေမးလိုက္တဲ့ေမးခြန္းေၾကာင့္ က်ဳပ္ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသ တုန္လွဳပ္သြားခဲ့ရပါတယ္။ ဘာတဲ့… “ ခင္းဗ်ားကို က်ေနာ္မသိဘူး…၊ က်ေနာ့္ကိုေရာ ခင္ဗ်ား သိသလား…တဲ့။” စဥ္းစားတာ ၾကည့္ၾကပါေတာ့ဗ်ာ…။ ပါခ်ဳပ္တေယာက္က သူ႕တကၠသိုလ္မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ နည္းျပက်ဴတာ တေယာက္ကို ေျပာလိုက္တဲ့ စကားပါ…။ ပါခ်ဳပ္က နည္းျပက်ဴတာေပါက္စတေယာက္ကို မသိတာ လက္ခံနိဳင္ေပမယ့္… နည္းျပက်ဴတာတေယာက္က ပါခ်ဳပ္ကို သိသလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးကေတာ့ မေမးသင့္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့ပါတယ္။ စာေမးပြဲဂ်ဴတီ…၊ အားကစားဂ်ဴတီ…၊ လံုျခံဳေရးဂ်ဴတီ…၊ တံတားဂ်ဴတီ… စတဲ့ စတဲ့ ဂ်ဴတီေတြ ခိုင္းခ်င္တိုင္း ခိုင္းခဲ့ျပီးမွ အခုေတာ့ “ ခင္းဗ်ားကို က်ေနာ္မသိဘူး…၊ က်ေနာ့္ကိုေရာ ခင္ဗ်ား သိသလား..” ဆိုတဲ့ ေမးသံကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ “ေထာင္းခနဲထလာတဲ့ ေဒါသ” ကို အခ်ိန္မွီ ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း မခ်ိျပံဳး ျပံဳးခဲ့ရတာေပါ့။ ျပီးတာနဲ႔ “ က်ေနာ္တို႔ နည္းျပဆရာ-ဆရာမ အသစ္ေတြကို သီးသန္႔ေတြ႕ဆံု ၾသဝါဒမိန္႔ခြန္းေခၽြ” တဲ့ အခ်ိန္ကစလို႔ ဆရာႀကီးကို သိရွိခဲ့ပါေၾကာင္း အစခ်ီကာ ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။ ပါခ်ဳပ္ႀကီးကေတာ့ “မသိတဲ့လူတေယာက္ကို ေထာက္ခံခ်က္ Recommendation ေရးေပးဖို႔ မလြယ္တဲ့အေၾကာင္း” ဆက္လက္ရွင္းျပေနတာမို႔ မတ္တပ္ရပ္နားေထာင္ကာ … သူလည္းစကားဆံုးေရာ “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာႀကီး” လို႔ ႏွဳတ္ဆက္ကာ ျပန္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဆရာႀကီးကေတာ့ ဘယ္လိုေနမယ္မသိ…။ က်ဳပ္ကေတာ့ အေတာ္ကို စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ခဲ့တာပါ။

ဌာနျပန္ေရာက္လို႔ ဆရာ့ကို ေျပာျပတဲ့အခါ သံရံုးကို ေသျခာရွင္းျပျပီး ဒီေန႔ည ဆရာႀကီးအိမ္သြားကာ ရေအာင္ယူ… ေနာက္ေန႔မွ သက္ဆိုင္ရာဖိုင္နဲ႔ လိုက္တြဲ…” လို႔ ဆိုပါတယ္။ က်ဳပ္ကေတာ့ ဆရာေျပာသမွ် နားေထာင္ျပီးသကာလ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ဆီ အေသာ့ႏွင္ခဲ့ပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ လက္ႏွိပ္စက္နဲ႔ ျဖည့္ျပီးသား စာရြက္စာတမ္းေတြကို က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ေသျခာျပန္စစ္ကာ အပိုေကာ္ပီတစံုကူးျပီး သံရံုးကို ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။ သံရံုးေရာက္ေတာ့ ညေန ေလးနာရီထိုးဖို႔ ဆယ္မီးနစ္အလို…။ သံရံုးမွာ ေဒၚမာဂရက္က စာရြက္စာတမ္းေတြကို တခုခ်င္း ျပန္စစ္ပါတယ္။ ျပီးတာနဲ႔ ပါခ်ဳပ္ေထာက္ခံစာကို မနက္ဖန္မနက္ ၁၀ နာရီအေရာက္ လာပို႔ေပးမယ္ဆိုရင္ လက္ခံတြဲေပးနိဳင္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း မွာလိုက္ပါေသးတယ္။

ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္က ပါခ်ဳပ္ရံုးခန္းက အထြက္မွာကတည္းက “ပါခ်ဳပ္ရဲ႕ ေထက္ခံခ်က္ Recommendation မပါလို႔ ဒီပညာသင္ဆုႀကီး ဆံုးရႈံးခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္… ဒီပညာသင္ဆုကို အဆံုးရႈံးခံဖို႔ မိုက္မဲစြာနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျပီးသားပါ…။ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ဲျပီးသားပါ…။