ေထြရာေလးပါး မိတ္ေဆြမ်ား

မေန႔က ဆင္းဒိုင္ျမိဳ႕ ေနအိမ္မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ က်ဳပ္တို႔ဂ်ဴနီယာ မိုးကုတ္သူေဌးေလးရဲ႕ (၃၅ )ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ပြဲကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔ ေဒသခံေဘာ္ဒါေတြအျပင္ ရာမဂတေတာင္ေပၚစခန္းက မင္းသမီးႏွစ္ေယာက္လည္း ၾကြေရာက္လို႔ အားေပးခဲ့ၾကတာေပါ့။ ေမြးေန႔ရွင္ရဲ႕ေစတနာေတြက ပိုလြန္းတယ္ ထင္ပါရဲ႕…။ ရွမ္းေခါက္ဆြဲတို႔ဟူးေႏြးက စားလို႔ေကာင္းသလို ၾကက္အေကာင္လိုက္ ေပါင္းႀကီးကလည္း ႏွစ္ခုေတာင္…။ ျပီးေတာ့ ေကာ္ဖီ၊ ဂ်င္းလက္ဖက္သုတ္နဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္း…။ ဒီပြဲမွာ ရွားပါးလွတဲ႔ သူတို႔တေတြရဲ႕အျပံဳးေတြကို မထင္မွတ္ပဲ ေတြ႔ရျပန္ေတာ့ ေပပါရီဂ်က္ ထိခံထားရလို႔ စိတ္ညစ္ေနတဲဲ့ က်ဳပ္ေတာင္ လတ္ဆတ္လန္းဆန္းလာခဲ့သလိုလို…။

မႏၱေလးေတာင္ထိပ္မွ ေဒၚျမိဳင္က ဌာနတြင္းဆယ္မီနာ ရွိလို႔ ေမြးေန႔ရွင္ကို ႏွဳတ္ဆက္ခါ ျပန္အသြား
ရန္ကုန္သားလူေတာ္ေလး ဗိုလ္ေအာင္ကိုသက္က တစ္စခန္း ထျပန္ပါတယ္။ “ဆရာ… က်ေနာ့္ႏွလံုးလမ္းေၾကာင္းမွာလည္း ကၽြန္းခံေနတယ္” ဆိုျပီး သူ႕လက္ဝါးႀကီးကို ျဖန္႔လို႔ ျပတာေပါ့…။ က်ဳပ္ကလည္း သူ႕လက္ဝါးႀကီးကို ၾကည့္လိုက္ျပီး“ ဒါဆို အခုဟာက ဘယ္ႏွေယာက္ေျမာက္ က်န္ရစ္လဲ…”လို႔ ေမးလိုက္ေရာ… သူက “ရွဴး…တိုးတိုးလုပ္ပါဆရာ…။ ဒါက စီးကရက္ေလ…၊ က်ေနာ့္မွာ ဒါေလးပဲ ရွိတာပါ… အခၽြန္နဲ႔ မ မပါနဲဲ႔ဗ်ာ”လို႔ ပ်ာပ်ာသလဲ ဆိုျပန္ပါေလေရာ…။ ေကာင္းေလစြတကား…။
(က်ဳပ္ကေတာ့ မေနနိဳင္လို႔ အခၽြန္နဲ႔ မ လိုက္မိျပန္ျပီ…)။

ဒီပြဲမွာ မၾကာေသးခင္ကမွ ေရႊျပည္ေတာ္က ျပန္ေရာက္လာကာ အပ်ိဳႀကီးဘဝက ဝတ္ကၽြတ္ေတာ့မယ့္(မေသျခာေသးဘူးေနာ္..) ေဒၚဆိုးႀကီးကေတာ့ “မိန္းခေလးေတြအတြက္ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းဟာ အေကာင္းဆံုး” ဆိုတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးသီအိုရီေတြကို ေဖါင္ဖြဲ႕ေအာင္ ေျပာေနေလရဲ႕…။ က်ဳပ္တို႔အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြက သူနဲ႔အျပိဳင္ “ဒုကၡမရွာပဲ တစ္ေယာက္တည္း ေနတာက ေကာင္းပါလိမ့္မယ္”လို႔ ျပန္လွန္ေဆြးေႏြးၾကရင္ ဖိုက္တင္ပေလးရဖို႔ ေသျခာတာမို႔ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ကုတ္ေနၾကရပါတယ္။ သူက အခုမွ...၊ အခုမွ...။ သူ႔ဂ်ဴနီယာ ကခ်င္သူေလး လြယ္ဆမ္နဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာအိတ္စ္ပတ္ေလး ႏွင္းယု တို႔ကေတာ့ သူေျပာသမွ် ေမးေထာက္ကာ ဟုတ္သလုိလို-မဟုတ္သလုိလိုနဲ႔ နားေထာင္ေနခဲ့ၾကတာေပါ့။ ကခ်င္မေလးကလည္း ေခသူမဟုတ္...။ စားရင္းေသာက္ရင္း ပါးစပ္က ေတာ္ပါျပီ... ေတာ္ပါျပီ... ျပန္ေတာ့မယ္ ေျပာေနေပမဲ့ လက္ထဲက ပန္းကန္ျပားကို လွမ္းေပးကာ ေနာက္ထပ္ ထပ္ထည့္ေပးဖို႔ အမူအရာနဲ႔ ေျပာတတ္သူပါ။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ကို ေစာင့္ထိန္းသူ ညီမေလး ႏွင္းယုကေတာ့ သိတတ္သူပီပီ အိုက္ဒိုးပန္းကန္ေဆး လုပ္လိုက္ရတာေၾကာင့္ “အငယ္ျဖစ္ရတာ မေကာင္းဘူး” ဆိုတဲ့ အသံ ထြက္လာသည္အထိ ညည္းညဴရွာပါတယ္။ ေမြးေန႔ရွင္ႀကီးကေတာ့ သူ႕ထံုးစံအတိုင္း လာသမွ်လူေတြကို သူ႕ခ်စ္ဇနီးေခ်ာနဲ႔ ခ်စ္သမီးလွတို႔ရဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြကို မလြတ္တမ္း ထုတ္ကာ ၾကြားရင္း ဘာစားအုံးမလဲ… ဘာေသာက္အုံးမလဲ..နဲ႔ ထပ္ခါတလဲလဲ ေမးလို႔ေနခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒီ(၃၅)ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔မွသည္ ဒီခ်စ္ဇနီး-ခ်စ္သမီးတို႔နဲ႔အတူ ရာသက္ပန္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ မိုးကုတ္သူေဌးေလးေရ…။

ေမြးေန႔ပြဲျပီးလို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ လူက ျငီးစီစီျဖစ္လို႔ ေနျပန္ပါတယ္။ စာဖတ္ရရင္ ေကာင္းမလား…၊ စာေရးရင္ ေကာင္းမလား စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္း “ဘဝတေစ့တေစာင္း”ကို အနည္းငယ္ စလိုက္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရွ႕ဆက္ တိုးလို႔မရ…။ ရန္ကုန္သားေလးလိုပဲ ႏွလံုးလမ္းေၾကာင္းမွာ ကၽြန္းခံေနတဲ့က်ဳပ္က လြမ္းလို႔က်န္ရစ္ခဲ့မွာကို သိပါလွ်က္နဲ႔ သူမနဲ႔နီးဖို႔အေရး ေရွ႕ဆက္ တစ္လွမ္းတိုးခဲ့မိသူပါ…။ ေရွ႕ဆက္ တစ္လွမ္းတိုးမိခဲ့သူပါ…။