က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၇၆)

ႏွစ္ပတ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ဆရာမႀကီးက “က်ဳပ္ရဲ႕သုေတသန ေမးခြန္းလႊာအေပၚ တိုင္းအဆင့္အာဏာပိုင္ရဲ႕ တုန္႔ျပန္ခ်က္ သေဘာထား” ကို ေခၚေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဆရာမႀကီးရဲ႕အေျပာအရဆိုရင္“သူတို႔အထက္ကသူေတြအေနနဲ႔ ဒီလိုအက်ိဳးရွိမယ့္ လက္ေတြ႔ေလ့လာမႈမ်ိဳးကို ႀကိဳဆိုပါေၾကာင္း…၊ ခြင့္ျပဳခ်က္လည္းေပးခ်င္ပါေၾကာင္း…၊ ဒါေပမဲ့ ဝန္ထမ္းေတြက အရင္တခါ ျဖစ္ထားတာေၾကာင့္ ေမးခြန္းလႊာဆိုရင္ ေၾကာက္ေနၾကေၾကာင္း…၊ အခု ခြင့္ျပဳလိုက္ရင္ သို႔ေလာ သို႔ေလာနဲ႔ မတည္မျငိမ္ ပြစိပြစိ ျဖစ္လာနိဳင္ေၾကာင္း…၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ ပရိုက္ဗိတ္ဆက္တာက မန္ေနဂ်ာေတြကိုပဲ Target subjects အျဖစ္ လုပ္ေစခ်င္ေၾကာင္း.. နဲ႔ လိုအပ္ပါက ကူညီပံ့ပိုးေပးနိဳင္ပါေၾကာင္း…”တို႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

ပရိုက္ဗိတ္ဆက္တာ ဆိုေတာ့ ၈၈ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေပၚထြက္လာခဲ့တဲ့ တစ္ဦးတည္းပိုင္-အမ်ားပိုင္ ကုမၸဏီေတြ၊ ဖက္စပ္ကုမၸဏီေတြ၊ အင္န္ဂ်ီအိုေတြ ပါလာပါေတာ့တယ္။ အရင္တုန္းက ခြင့္မျပဳခဲ့တဲ့ ဒီ ပရိုက္ဗိတ္ဆက္တာဟာ အခုမွ ဘာေၾကာင့္ေပၚေပါက္လာခဲ့ရတာလဲ…၊ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာထိ အေရးပါေနသလဲ…၊ ဘယ္လိုလုပ္ငန္းမ်ိဳးေတြကို လုပ္ခြင့္ျပဳပါသလဲ…၊ ဘယ္ဥပေဒေတြနဲ႔ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါသလဲ… စသည္ျဖင့္ သိဖို႔လိုအပ္လာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ပရိုက္ဗိတ္ဆက္တာနဲ႔ တိုက္ရိုက္ပတ္သက္တဲ့ ရင္းႏွီးျမွဳတ္ႏွံမႈဥပေဒ၊ ကုမၸဏီအက္ဥပေဒ နဲ႔ စီးပြားေရး ဥပေဒေတြကို ေလ့လာဖို႔ လိုအပ္လာခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ ဥပေဒပညာဌာနက ဖြင့္လွစ္သင္ၾကားေပးေနတဲ့ DBS (Dip in Business Law) မနက္ပိုင္းသင္တန္း(၇-၉) ရဲ႕ အနီးဆံုးအပတ္စဥ္မွာ တက္ေရာက္ေလ့လာနိဳင္ဖို႔ အခ်ိန္မွီ ေငြသြင္း စာရင္းေပးလိုက္ရျပန္ပါေတာ့တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ က်ဳပ္တို႔ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ျပီးတဲ့ မဟာဘြဲ႔ရေတြအတြက္ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ တရံတခါမွမတက္ဖူးတဲ့ ဒီဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ကို က်ဳပ္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ တက္ေရာက္ခဲ့တာေပါ့။ ကံၾကမၼာ မ်က္ႏွာသာေပးျပန္ေတာ့ ေက်ာင္းျပီးတဲ့ႏွစ္တူေပမယ့္ ဘာသာရပ္ကြဲေနတဲ့ သူမနဲ႔ တရက္တည္း တခ်ိန္တည္း ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ တက္ေရာက္ခြင့္ ရရွိခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ပြဲျပီးေတာ့ အထင္ကရ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမ (Convocation) ႀကီးရဲ႕ေရွ႕မွာ ကိုယ့္အုပ္စုနဲ႔ကိုယ္ ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္ၾကတာေပါ့…။ က်ဳပ္ရဲ႕ M.Res က်မ္း ႀကီးၾကပ္သူ ဆရာ ဦးေအာင္သန္းဦး (ယခု ဌာနမွဴးတြဲဘက္ပါေမာကၡ-ရန္ကုန္) နဲ႔ ပါေမာကၡ ဆရာမႀကီးေဒၚခင္ေအးဝင္း (ယခု-အျငိမ္းစား) တို႔လည္း ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကတာမို႔ သူတို႔နဲ႔အတူ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုေတြ ပလူျပန္ေအာင္ တေယာက္ျပီးတေယာက္ ရိုက္ၾကပါတယ္။

အဲဒီလို က်ဳပ္တို႔အဖြဲ႔လိုက္ ဓါတ္ပံုရိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ… သူမ ေရာက္လာျပီး အမွတ္တရအျဖစ္ အတူတူ ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔ကလည္း ဝမ္းသာအားရ ႀကိဳဆိုလွ်က္ သူမနဲ႔က်ဳပ္ကို အလယ္မွာ ယွဥ္ကာထားလို႔ အဖြဲ႕လိုက္ ရိုက္ၾကတာေပါ့။ ျပီးတာနဲ႔ က်ဳပ္က သူမ သြားေလရာ ေနာက္က တေကာက္ေကာက္ လိုက္ခဲ့ရသူ…။ သစ္ပုတ္ပင္ႀကီးနဲ႔အတူ အမ်ိဳးမ်ိဳး အိုက္တင္လုပ္ကာ ဓါတ္ပံုရိုက္ေနတာကို ၾကည့္လို႔မဆံုး… ရႈလို႔မဆံုး ျဖစ္ေနခဲ့သူ…။ သူမရဲ႕ ၾကည္လင္ဝင္းပေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း ရင္ေတြခုန္ေနမိသူ…။ ပစၥည္းမဲ႔လူတန္းစားမွာ အမ်ားဆံုးျဖစ္ေလ့ရွိတဲ့ သိမ္ငယ္စိတ္ေလးကို အတင္းေမ့ေဖ်က္ကာ သူမကို ဖြင့္ေျပာလိုက္ဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ စဥ္းစားမိခဲ့သူ…။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း လက္ရွိဘဝကို လက္ေတြ႕က်က် အခ်ိန္မွီ ျပန္လည္သံုးသပ္ကာ… ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္မွန္း မသိေသးတဲ့ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ေလး ေအာင္ျမင္သည္အထိ သူမကို ဒီအတိုင္း ဆက္လက္ရွိေနပါေစဟုသာ အတၱႀကီးစြာ ဆုေတာင္းရင္း… ဆုေတာင္းရင္း…။