က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၈၁)

M-Res က်မ္းကို ေရးဖို႔ေတာင္ မစရေသးပဲ က်မ္းမွာ သံုးမယ့္ စာရင္းအင္းနည္းက ျပႆနာတက္ေနတာေၾကာင့္ “ဒီေကာင္ေတာ့ ဘြဲ႔ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး” ဆိုတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ရိုက္ခတ္ေျပာဆိုမႈေတြကလည္း ဆူညံလို႔ ေနပါတယ္။ က်ဳပ္ကလည္း “ဘြဲ႕ကို ဂရုမစိုက္ဘူး…၊ ဘြဲ႕မရရင္ ေနပါေစ…၊ က်ဳပ္မွန္တယ္ထင္တဲ့အရာကို လုပ္မယ္” လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံရရင္ ဘြဲ႕အတြက္ ရည္ရြယ္ျပီး အလုပ္ လုပ္ေနတာမို႔ ဘြဲ႕ကိုေတာ့ လိုခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမဟာဘြဲ႕ကို မရရင္ေကာ ဘာျဖစ္မလဲ…။ ေက်ာင္းဆရာ လုပ္ေနတာ မဟုတ္တာေၾကာင့္ က်ဳပ္အတြက္ ဘာမွ မျဖစ္နိဳင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း က်မ္းႀကီးၾကပ္သူ ဆရာ့ကို “ဆရာ… သူ႕ကို(စိတ္ပညာစာရင္းအင္းကၽြမ္းက်င္သူ ပညာရွင္ဆရာ) ေက်ာ္ျပီး က်ေနာ္ မွန္တယ္ ထင္တဲ့ ဒီနည္းနဲ႔ပဲ တြက္ျပီး က်မ္းတင္မယ္ဆိုရင္… ေနာက္ဆံုး ဘာျဖစ္လာနိဳင္သလဲ”လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။

ဆရာကေတာ့ “Final Defense မွာ ဘုတ္အဖြဲ႔က မင္းသံုးတဲ့ စာရင္းအင္းနည္းလမ္းက မွားေနတယ္လို႔ ေထာက္ျပတာကို မင္းက ျပန္လည္ခုခံရွင္းျပတဲ့အခါ သူတို႔က လက္မခံခဲ့ရင္… မင္း ဘြဲ႕မရေတာ့နိဳင္ေတာ့ဘူးေပါ့”လို႔ ေျဖပါတယ္။ က်ဳပ္ကလည္း “ဒီလိုဆိုရင္… ဆရာ ေဘးဖယ္ေနပါ…၊ ဘြဲ႕မရရင္ေနပါေစ…၊ က်ေနာ္လုပ္တာ က်ေနာ္ခံပါ့မယ္…”လို႔ ဆရာ့ကို ေျပာအျပီး “ ဆရာ့အထင္ ဒီဌာနမွာ တျခား စိတ္ပညာစာရင္းအင္းကၽြမ္းက်င္သူ ဆရာတေယာက္ေလာက္ရွိမယ္ဆိုရင္ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ နည္းနည္းပါးပါး တီးေခါက္ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္”လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ “ဒီလိုဆိုရင္လည္း ဒီေန႔ည ဆရာဦးခင္ျမင့္ဆီ သြားၾကတာေပါ့”လို႔ တုန္႔ျပန္ပါတယ္။ ညေရာက္ေတာ့ ဆရာ-တပည့္ ႏွစ္ေယာက္ ဆရာ ဦးခင္ျမင့္အိမ္ သြားျပီး ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့…။ ဆရာကလည္း “တြက္လို႔ ရတယ္”လို႔ ယတိျပတ္ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ “ရနိဳင္ေျခ ရွိတယ္” ဆိုတဲ့ အေျဖနဲ႔ပဲ ေက်နပ္ ျပန္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ M-Res က်မ္းကို “ကိုယ္ညံ့ရင္ ကိုယ္ခံမယ္” ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္အျပည့္နဲ႔ က်ဳပ္ မွန္တယ္ထင္တဲ့အတိုင္း တြက္ခ်က္ အေျဖထုတ္ကာ ေရးျပီး တင္ခဲ့ပါတယ္။ မွန္တယ္-မွားတယ္ မေသျခာေသးတဲ့ စာရင္းအင္းနည္းအတြက္လည္း Final Defense မွာ ခုခံေျဖဆိုဖို႔ အေထာက္အထားေတြ ခိုင္လံုေအာင္ ရွာေဖြ ျပင္ဆင္ခဲ့ရတာေပါ့။

Final Defense ေရာက္ေတာ့ ျပင္ပစာစစ္ (External Eaxminer) က ဆရာႀကီး ေဒါက္တာစိန္တူပါ။ ဆရာႀကီးဟာ အသက္ ၂၅ ႏွစ္ အရြယ္ေလာက္မွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ ကိုလံဗီယာတကၠသိုလ္မွ မဟာဘြဲ႕(Master) နဲ႔ ကမၻာေက်ာ္ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္မွ Ph.D ဘြဲ႕ ရရွိခဲ့ျပီး အသက္ ၂၆ ႏွစ္ အရြယ္မွာ မႏၱေလးတကၠသိုလ္မွာ စိတ္ပညာပါေမာကၡ ျဖစ္လာခဲ့သူပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာ့ပညာေရးကို စိတ္ကူးနဲ႔သာ မွန္းဆလို႔ ၾကည့္ၾကပါေတာ့…။ Defense မွာ ဆရာႀကီးပါတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုပင္ ေမာင္းတင္ထားေပမယ့္ က်ဳပ္လည္း ခတ္လန္႔လန္႔ပါဘဲ။ ဘြဲ႔ကေတာ့ ေဝးျပီ ထင္ပါရဲ႕…။ ခံုနံပတ္-၁ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အေထာက္အထားစာအုပ္ေတြ ေပြ႔ပိုက္ကာ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ အခန္းထဲဝင္…၊ စာစစ္ဘုတ္အဖြဲ႕ေရွ႕မွာ ထိုင္ကာ သူတို႔ေမးသမွ် ေျဖရတာေပါ့။ အမ်ားဆံုးေမးခဲ့သူက ဆရာႀကီးေဒါက္တာစိန္တူပါ။ ဒါေပမဲ့ “အလိုမက်တာ-အမွားပါတာ ေတြ႔ခဲ့ရင္ က်မ္းကို လႊင့္ပစ္ေလ့ရွိတယ္” ဆိုတဲ့ ဆရာႀကီးက က်ဳပ္စိုးရိမ္ခဲ့တဲ့ စာရင္းအင္းနည္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တခြန္းတေလမွ် မဟခဲ့ပါဘူး…။ က်န္တဲ့အပိုင္းေတြကိုသာ ေမးျမန္းကာ အနည္းငယ္ ျပင္ဆင္ေစခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ က်ဳပ္လည္း မ်ားစြာေသာအေႏွာက္အယွက္-အခက္အခဲေတြၾကားကေန ဒီ M-Res ေခၚတဲ့ မဟာသုေတသနဘြဲ႕ႀကီးကို ထပ္မံ ရရွိခဲ့ျပန္ပါေတာ့တယ္။ ပြဲျပီးလို႔ ဒီစိတ္ညစ္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းေတြကို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၾကတဲ့အခါ က်မ္းႀကီးၾကပ္သူ ဆရာက “ မင္းက..ဆရာ ေဘးဖယ္ေနပါ…ဆိုေပမယ့္ မင္း ဘြဲ႕မရရင္ ငါ့မွာလည္း တာဝန္ရွိတယ္ဆိုတာ နားမလည္ဘူးလား.. ကြ” လို႔ ဂရုဏာေဒါေသာနဲ႔ ေဟာက္ပါေတာ့တယ္။ တကယ္ကို မစဥ္းစားခဲ့မိတာပါ…။ လြန္တာရွိခဲ့ရင္ ဝႏၵာမိပါ ဆရာ…၊ ဝႏၵာမိပါ ဆရာ…။