က်ဴ-ဝမ္း စာေမးပြဲ ေျဖခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ အလုပ္ကေန ခြင့္ ႏွစ္ပတ္ယူလိုက္ပါတယ္။ စာေမးပြဲ မတိုင္မွီ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ကို ေန႔ေရာ ညပါ စာအျပင္းအထန္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ ရစဥ္ကတည္းက စာေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးမႈရွိေအာင္ ေန႔စဥ္ ပံုမွန္ ဖတ္ခဲ့တာေၾကာင့္လည္း ကိုယ္လုပ္သေလာက္ ရခဲ့ပါတယ္။ မလုပ္လို႔ကလည္း မရဘူးေလ။ ဒီအတန္းက က်ရင္ ထြက္ရမယ္။ ထြက္ရရင္ ဘယ္ေသာအခါမွ မဟာတန္း တက္ခြင့္မရနိဳင္ပါ။ မဟာတန္း တက္ခြင့္ မရရင္ မဟာဘြဲ႕ ဆိုတာ ေဝးျပီေပါ့။ မဟာဘြဲ႕ မရွိရင္ တကၠသိုလ္ဆရာ ျဖစ္ဖို႔ မလြယ္…။ တကၠသိုလ္ဆရာ မျဖစ္ရင္ က်ဳပ္ရဲ႕အိပ္မက္ထဲက ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ “နိဳင္ငံျခားျပန္ တကၠသိုလ္ကထိကဆရာ ေဒါက္တာျမင့္ႏြယ္” ျဖစ္လာဖို႔ကေတာ့ ေဝးသည္ထက္ ေဝးျပီေပါ့။ က်ဳပ္ဘဝနဲ႔ အင္မတန္ အလွမ္းေဝးကြာလွျပီး ဘယ္လိုမွ ျဖစ္မလာနိဳင္တဲ့ ေဒါက္တာျမင့္ႏြယ္ ဆိုတဲ့ ပံုရိပ္ကို စိတ္ကူးနဲ႔ ရုူးလို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးခဲ့ဖူးပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ အကယ္၍မ်ား ကံၾကမၼာ မ်က္ႏွာသာေပးလို႔ အခြင့္အလမ္း ေပၚေပါက္လာခဲ့ရင္ ကိုယ့္ဘက္က ျပည့္စံုေနဖို႔ လိုအပ္တယ္ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အတင္းအားေပးလို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရတာေပါ့။
ထိုမွတစ္ဖန္ အေဝးသင္ ေက်ာင္းသားေတြ မ်က္ႏွာမငယ္ဖို႔အေရး ဇာတိစိတ္ေတြ တက္ၾကြလို႔ ႀကိဳးစားကာ သက္ေသျပလိုတဲ့ စိတ္ေတြကလည္း ရင္နဲ႔အျပည့္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ တစ္ဆင့္စကား တစ္ဆင့္နားနဲ႔ ၾကားခဲ့ရတဲ့ “အေဝးသင္ကလာတဲ့သူေတြ မဟာတန္း တက္ဖို႔ အဆင့္ မမွီဘူး” ဆိုတဲ့ အခ်ိဳ႕ေသာ တကၠသိုလ္ဆရာ-ဆရာမေတြရဲ႕ ေကာက္ခ်က္ခ် ဆြဲယူမႈ စကားသံေတြက က်ဳပ္ရင္ထဲမွာ တိိမ္ျမဳတ္ေနတဲ့ လိုအင္ဆႏၵခလုတ္ေလး(Drive)ကို မထိတထိ ႏွိဳးဆြ (Motivate) ေပးခဲ့တာပါ။ မညာတမ္း ဝန္ခံရရင္ အဲဒီ ႏွိဳးဆြမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တဲ့ “ ငါတို႔ အေဝးသင္ကလူေတြ မညံ့ဘူး ဆိုတာ သူတို႔ လက္ခံလာနိဳင္ေအာင္ ျပရမယ္” ဆိုတဲ့ လိုအင္ဆႏၵ (Desire)ဟာ တစ္စထက္ တစ္စ ပိုျပီး ႀကီးမားလာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး သူတို႔ သိပ္ အထင္ႀကီးတဲ့ ဂုဏ္ထူးတန္းက ကေလးေတြထက္ သာလြန္ရမယ္ ဆိုတဲ့အဆင့္ထိ ေရာက္ေအာင္ တြန္းပို႔ခဲ့ပါတယ္။
အမွန္က ဒါဟာ ရင္ထဲက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဆႏၵ သက္သက္ရယ္ပါ။ ဒီ ဆႏၵကို ျပည့္ဝေအာင္ ျဖည့္စီးေပးနိဳင္ဖို႔ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖၚမယ့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ (Performance) က လိုပါေသးတယ္။ ဆႏၵ နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ တစ္ထပ္တည္း က်ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ဆိုတာ မေရရာတဲ့ ဒီေလာကႀကီးမွာ အင္မတန္ ခက္ခဲလွပါတယ္။ လူေတြဟာ ဆက္ဆံေရးသတၱဝါ ျဖစ္တာနဲ႔ အညီ မိမိေနထိုင္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ သဟဇာတ ျဖစ္ဖို႔ ကိုယ့္ဆႏၵကို ေရစုန္မွာ ေမွ်ာကာ အလြယ္တကူ လုိက္ခ်င္ၾကေပမယ့္… ခက္ခဲတဲ့ ေရဆန္ကိုေတာ့ ျပန္ကာ ဆန္မတက္ခ်င္ၾကတာ ဓမၼတာပါ။ လူသားထဲက လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ က်ဳပ္ေရာ ေရဆန္ကို ကန္လို႔ ဆန္နိဳင္ပါ့မလား..၊ ဆန္နိဳင္ပါ့မလား…။
4 months ago
1 comments:
အစ္ကုိေရ... အစ္ကိုဇာတ္လမ္းက ဇာတ္ရွိန္ျပန္ရလာျပန္ၿပီေနာ္... ဒီဇာတ္လမ္းကို ebooks လုပ္ရင္ ေကာင္းမလားလို႔။ ကၽြန္ေတာ္စမ္းထားတာ.... ဒီေအာက္က လင့္ေတြမွာ အစမ္းတင္ထားတယ္.... အစ္ကုိရဲ႕ေမးလ္ကို မသိလို႔...ဘယ္မွာမွ မျပထားေသးပါဘူး။ အစ္ကို ဆြဲခ်ၿပီး ဖတ္ၾကည့္ပါဦး။
http://www.4shared.com/file/83905592/9a213a29/Ko_Moee_San_Diary_About_MySelf.html
http://www.4shared.com/file/83906334/9f95a4ca/KoMoeeSan_Yinmarbin.html
Post a Comment