စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ ကို လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ ဆိုတာကလည္း ေတာ္ေတာ္ကို အလွမ္း ေဝးကြာလွပါတယ္။ က်ဳပ္ဘဝအတြက္ေတာ့ မိုးေပၚက က်လာတဲ့ အပ္တစ္ေခ်ာင္း နဲ႔ ေျမျပင္က အပ္တစ္ေခ်ာင္း ဆံုေတြ႔တာကမွ ပိုျပီး နီးစပ္ပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဒါက္တာျမင့္ႏြယ္လို ဆရာတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္လိုတဲ့ စိတ္ေတြ ရင္နဲ႔အမွ် တဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာခဲ့ရတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ရိုးသားစြာနဲ႔ ဝန္ခံထားခဲ့ပါရေစ။
ဒီလိုနဲ႔ အလုပ္ေတြနဲ႔ နဘန္းလံုးေနတုန္း အေဝးသင္ ဒုတိယႏွစ္ တက္ေရာက္ဖို႔ ျဖစ္လာတာမို႔ အလုပ္မွ ခြင့္ တစ္လ ယူကာ မႏၱေလးျမိဳ႕ဆီကို ခ်ီတက္ရျပန္ပါတယ္။ အားလံုးက ရန္ကုန္အေဝးသင္ ကို ေျပာင္းေရႊ႕ တက္ေရာက္ဖို႔ ဖိအားေပးေတာင္းဆိုခဲ့ၾကေပမဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားစြာနဲ႔ ေက်ာင္းျပီးသည္အထိ မေျပာင္းျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီအထဲက နံပါတ္တစ္ ကေတာ့ မႏၱေလးမွာ စာေမးပြဲ ေျဖျပီးတာနဲ႔ မိဘညီအစ္အကိုေမာင္ႏွမ ရိွရာ ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေမြးရပ္ေျမ ကို ျပန္လို႔ရတဲ့အခ်က္ပါ။ အလုပ္က သီးျခား ခြင့္ ယူစရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ႔။ နံပါတ္ႏွစ္အခ်က္ကေတာ့ “ေပ်ာ္ရာမွာမေန၊ ေတာ္ရာမွာေန” ဆိုတဲ့ စာဆိုနဲ႔အညီ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ လုပ္ေနရေပမဲ့… ဘေလာ့ကာ တူးတူးသာ ေရးခဲ့သလို “လွ်ာဖ်ားေလးမွာ ေလာကြတ္ေတြ သီးေနတတ္တဲ့ ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာေတြနဲ႔ ရန္ကုန္အသိုင္းအဝိုင္း” မွာ မေပ်ာ္ပိုက္လို႔ပါ။ ဒီအထဲမွာေတာ့ က်ဳပ္တို႔ ဂ်ဴနီယာ ရန္ကုန္သားလူေတာ္ေလး ေအာင္ကိုသက္ ေတာ့ ပါဟန္မတူပါဘူး (ဒါေတာင္မွ ရန္ကုန္က အၾကြား ဆိုတာနဲ႔အညီ ၾကြားတာေလးေတာ့ တူေသးသဗ်…)။
မႏၱေလး ေရာက္ေတာ့ “ဆိတ္ငါးေကာင္” တံဆိပ္ စက္ဘီးတစ္စီး အသစ္ဝယ္ပါတယ္။ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းကလည္း အသစ္တစ္စီး ပါလာေတာ့ စက္ဘီးကိုယ္စီနဲ႔ေပါ႔။ အနီးကပ္သင္တန္း စတဲ့ ရက္မွာ လူစံုတက္စံု ေတြ႔လိုက္ရျပီး (က်ဳပ္ရဲ႕ ပါးျပင္မွာ သနပ္ခါး ေဖြးေနေအာင္ လိမ္းထားတဲ့ ေကာင္မေလးေရာ) ေနာက္ပိုင္းရက္ေတြမွာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေလးငါးဆယ္ေယာက္ထက္ မပို။ က်ဳပ္ မွတ္မိသေလာက္ ပထမႏွစ္ကေန ေနာက္ဆံုးႏွစ္ အထိ အနီးကပ္သင္တန္းကို မွန္မွန္တက္ေရာက္ခဲ့သူေတြကေတာ့ မႏၱေလး ရဟန္းျဖစ္တကၠသိုလ္ (ခရစ္ယန္) က ခ်င္းလူမ်ိဳး ေက်ာင္းသား ၄ ေယာက္ ပဲ ရိွပါတယ္။ အဂၤလိပ္စာလည္း အရမ္း ေကာင္းၾကသလို..ႏွစ္စဥ္ ရိုးသားစြာနဲ႔ ေျဖဆို ေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ အာမခံရဲပါတယ္။ က်ဳပ္နဲ႔ကေတာ့ အတန္းထဲမွာ မ်က္မွန္းတမ္းမိယံု ဆိုေတာ့ သူတို႔နဲ႔ မရင္းႏွီးသလို နံမည္ေတြလည္း အေသအျခာ မသိပါဘူး။ အဲဒီအထဲက တစ္ေယာက္ဆိုရင္ ႏွစ္စဥ္ ဂုဏ္ထူးနဲ႔ ေအာင္ေလ့ရွိျပီး ၉၅ Final မွာ မႏၱေလးအေဝးသင္ဌာနခဲြက Qualify နဲ႔ ေအာင္တဲ့ ေက်ာင္းသား ၂ ေယာက္ အနက္၊ ေလးဘာသာ ဂုဏ္ထူးနဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ပါ။
အိုနာသေခရီးအစသို့ ကိုးရက်တာ..
-
ကျမ တရားစခန်းဝင်တယ်ဆိုတော့ အကြောင်းသိတချို့က အံ့ဩကြတာလည်း ရှိ..
သာဓုခေါ်ကြတာလည်း ရှိပါတယ်။
ဟုတ်တာပေါ့... ကျမက တရားထိုင်တယ်ဆိုတဲ့ ဘာဝနာကိစ္စနဲ့ အတော်အလ...
2 months ago
0 comments:
Post a Comment