က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၂၁)

ကုမၸဏီမွာ အျမဲတမ္းဝန္ထမ္း ျဖစ္လာျပီးကတည္း က်ဳပ္ဘဝလည္း တျဖည္းျဖည္း စိုေျပလာခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္သားေတြက “ေငြ ရဖို႔သည္ ပထမ၊ အလုပ္ ျပီးေျမာက္ဖို႔သည္ ဒုတိယ” လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္က “အလုပ္ ျပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ဖို႔သည္ ပထမ၊ ေငြ ရဖို႔သည္ ဒုုတိယ” ဆိုတဲ့ မူ နဲ႔ အလုပ္ လုပ္ခဲ့တာေၾကာင့္လည္း အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ လူႀကီးေတြရဲ႕ ယံုၾကည္ကုိးစားမႈကို ရရိွခဲ့ပါတယ္။ အေပၚယံ ပကာသနေတြနဲ႔ ေရာင္စံုျခယ္ထားတဲ့ ရန္ကုန္အသိုင္းအဝိုင္း ၾကားမွာ လူရာဝင္နိဳင္ဖို႔ အတြက္လည္း က်ဳပ္ရဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ ပံုုစံကို ေျပာင္းလဲဖို႔ ဦးစြာ ႀကိဳးစားရေတာ့တာေပါ႔။ မေျပာင္းလို႔ မရဘူး..ဗ်ိဳ႕။ ရန္ကုန္သူ မဝါ က“ ဟင္…အညာသား..ဝတ္လိုက္ရင္ ပံုမလာ..ပန္းမလာနဲ႔..၊ နင္ မေန႔ကဟာေတြ ဝတ္လာျပန္ျပီ..၊ အသစ္မလဲခဲ့ဘူးလား..၊ ဒီေန႔ဝတ္တဲ့ဟာ..ေနာက္ေန႔ မဝတ္ရဘူးဟဲ့ ေတာသားရဲ႕” ဆိုျပီး ေန႔တိုင္း ႏွိပ္ကြပ္တာပါ။ တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္က တစ္စံုကို ၂ ရက္ ဝတ္နိဳင္ေအာင္ အေဆာင္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အသာေလးခၽြတ္ျပီး ႀကိဳးတမ္းေပၚ လႊားထားတာပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ဳပ္ပဲ အရံွဳးေပးလိုက္ရတာေပါ႔ဗ်ာ။ က်ဳပ္ ရရိွတဲ့ အပိုဝင္ေငြကို တစ္ေယာက္တည္း မစားပဲ၊ ရံုးမွာထိုင္ျပီး စာရြက္စာတမ္း စီစဥ္ေပးရတဲ့ ရံုးအဖဲြ႔ နဲ႔ ေနာက္လိုက္ေတြကို မွ်ေဝခံစားေစတာေၾကာင့္လည္း က်ဳပ္ တာဝန္ယူလုပ္ကိုင္ရတဲ့ အလုပ္ေတြဟာ အျမဲတမ္း အဆင္ေခ်ာလို႔ေနပါတယ္။ က်ဳပ္ဘဝရဲ႕ ေရာင္နီပ်ိဳးစ အခ်ိန္ေတြေပါ႔။
ပုံမွန္ဝင္ေငြေလး ရိွလာျပီဆိုေတာ့ အလုပ္ကအျပန္ ညေနတိုင္း ပန္းဆိုးတန္းက လမ္းေဘးအေဟာင္းဆိုင္အပါအဝင္ စာအုပ္ဆိုင္တကာ ဝင္ျပီး ေမႊေတာ့တာေပါ႔။ တက္က်မ္းေတြ၊ ဘာသာေရး နဲ႔ ဘာသာျပန္စာအုပ္ေတြ၊ စိတ္ပညာဆုိုင္ရာစာအုပ္ေတြ နဲ႔ အတၳဳပၸတၱိစာေပေတြ အကုန္လံုး စိတ္ဝင္စားတာမွန္သမွ် အကုန္ ဝယ္ဖတ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာေက်ာ္စိန္၊ ဦးေအးေမာင္၊ ခင္ေမာင္သန္း(စိတ္ပညာ) တို႔ရဲ႕ စာအုပ္ေတြအျပင္ တကၠသိုလ္ဘုန္းနိဳင္ ရဲဲ႕ ဝတၳဳေတြ တစ္အုပ္မက်န္ ဝယ္ဖတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ တကၠသိုလ္ဘုန္းနိဳင္ ရဲ႕ ဝတၳဳေတြဟာ က်ဳပ္ မေမြးခင္ နဲ႔ က်ဳပ္ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘဝေလာက္ မွာ ေရးခဲ့တဲ့စာေတြက မ်ားပါတယ္။ ဆရာႀကီးဟာ ရန္ကုန္-မႏၱေလး တကၠသိုလ္၊ စိတ္ပညာဌာနက နိဳင္ငံျခားျပန္ဆရာတစ္ေယာက္ ျဖစ္တာေၾကာင့္လည္း သူ႔ရဲ႕ဝတၳဳတိုင္းလိုလိုမွာ စိတ္ပညာဆိုင္ရာ အသိပညာေပးေလးေတြ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု ထည့္သြင္းထားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီ ပညာေပးအခ်စ္ဝတၳဳေတြထဲမွာ က်ဳပ္ဘဝကို စနစ္တက် ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ တိုးတက္လာေအာင္ ေစ့ေဆာ္ တြန္းအားေပးခဲ့တဲ့ ဝတၳဳ တစ္ပုဒ္ ရိွခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ (က်ဳပ္ မွတ္တာ မမွားခဲ့ရင္) အမ်ိဳးသားစာေပဆုရစာအုပ္ ျဖစ္တဲ့ “ႏွင္းေငြ႕တစ္ေထာင့္ မိုးတေမွာင့္” ပါပဲ။ ဝတၳဳထဲက ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ (ႏွင့္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္)၊ စိတ္ပညာဌာနက နိဳင္ငံျခားျပန္ ကထိက ဆရာ ေဒါက္တာျမင့္ႏြယ္ ဟာ က်ဳပ္ဘဝ အတြက္ Ideal ဇာတ္ေကာင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ က်ဳပ္လို အေဝးသင္ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္အတြက္ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိဳင္မွန္း သိေပမဲ့ က်ဳပ္ကိုက်ဳပ္ ဝတၳဳထဲက တကၠသိုလ္ဆရာ ကထိက ေဒါက္တာျမင့္ႏြယ္ အျဖစ္ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြ မက္ခဲ့ဘူးပါတယ္။