က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၇)

က်ဳပ္တို႔ တစ္ခါမွမေရာက္ဘူးတဲ့ မႏၱေလးေရႊျမိဳ႕ေတာ္ႀကီး ကို သြားရမယ္ဆိုေတာ့ ၄၊၅ ရက္ေလာက္ ႀကိဳတင္သြားရင္ ေကာင္းမယ္ဆိုျပီး သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ တိုင္ပင္ႀကပါတယ္။ ဟိုေရာက္ရင္ ေနဖို႔-စားဖို႔၊ သြားဖို႔-လာဖို႔ အေရး ေတြးေတာကာ ပူပင္လို႔ေပါ႔။ ဒီလိုနဲ႔ က်ဳပ္လည္း ရိွတဲ့အဝတ္အစားေလး ၂ စံု၊ မႀကာခင္ကမွ အမ (အေမကိုေခၚတာပါ)ေလွ်ာ္ဖြပ္ထားတဲ့ ဖ်င္ေစာင္ ၁ ထည္ နဲ႔ ဖ်င္တဘက္ေလးကို စစ္သံုးတရုပ္လုပ္ေက်ာပိုးအိပ္အေဟာင္းထဲကို စီကာ ထည့္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ က်ဳပ္ ၈ တန္းတုန္းက အဂၤလိပ္စာ၊သခ်ၤာ၊သမိုင္း ၃ ဘာသာဂုဏ္ထူး နဲ႔ေအာင္လို႔ ဆုရထားတဲ့ Highschool grammar(အနီေရာင္) ၊ ဆရာဦးေအာင္သိန္းဟန္ရဲ႕ English for everyone စာအုပ္ နဲ႔ ၁၀ တန္းတုန္းက ရြာတဲြဘက္ေက်ာင္းကေက်ာင္းသား ၁၀၀ ေလာက္မွာ က်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲသာ ေျဖနိဳင္ခဲ့တဲ့ English grammar pattern ေပါင္းစံု ဝါက် ၁၂၈ ေႀကာင္း(ဆရာက တစ္ရက္ထဲနဲ႔အျပီးေျဖခိုင္းခဲ့တာပါ။) ေမးခြန္း နဲ႔ အေျဖပါ ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ကို အတူစုလို႔ တျခားရြာက လာျပီး အိမ္မွာညအိပ္မဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ေစာင့္ေနခဲ့ပါတယ္(တန္ဘိုးရွိအသံုးဝင္တဲ့ စာအုပ္ေတြကိုု ဆုလဒ္အျဖစ္ခ်ီးျမွင့္ခဲ့တဲ့ ဆရာ ဦးလွ နဲ႔ ဆရာ ဦးႀကည္လွဳိင္ တို႔ကို အထူးေက်းဇူးတင္လွ်က္ပါ)။ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းကလည္း အားနာလို႔ထင္ပါရဲ႕၊ ညေမွာင္မွ စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႔ ေရာက္လာပါတယ္။ စက္ဘီးက ေနာက္ထိုင္ခံုပါတဲ့မိန္းမစီးပါ။ ေတာက ခေယာင္းေတာထဲမွာ စီးေနတာဆိုေတာ့ အေရာင္လြင့္ေနတဲ့ ခတ္စုပ္စုပ္ေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ခိုင္ခံ့ပါတယ္။ ဟိုေရာက္ရင္ က်ဳပ္တို႔ ၂ ေယာက္ သြားေရးလာေရးလြယ္ကူေအာင္ သူ႔အမ်ိဳးတစ္ေယာက္ဆီက ငွါးလာသတဲ့။ ျပီးေတာ့ ခရီးသြားအိပ္ႀကီးတစ္လုံးလည္း ပါတယ္။ အဝတ္အစားေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ ဒါနဲ႔ က်ဳပ္လည္း သူ႔အိပ္ႀကီးကို ဖြင့္ႀကည့္ျပီး.. “မင့္..အင္းက်ီေတြ-ပုဆိုးေတြက ေကာင္းလွ..မ်ားလွ ပါလား”လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။ သူေျဖတာကေတာ့“ငါတို႔..သူမ်ားဆီသြားရမွာ၊ ျပီးေတာ့..မႏၱေလးျမိဳ႕ႀကီးကို သြားရမွာဆိုေတာ့..ဟန္ ကိိုယ္႔ဖို႔ေပါ႔ကြာ..သူတို႔သိတာမွတ္လုိ႔၊ ငါ့ညီအစ္ကိုဝမ္းကဲြေေတြဆီက ငွါးလာတာပါ..အားနာစရာမလိုဘူး။ မင္း နဲ႔ ငါ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ဝတ္ႀကတာေပါ႔ကြာ..” တဲ့။ ဆက္..ေျပာပါေသးတယ္ “စေပါ့ဘီးက ငွါးမရလို႔..ဒီဘီး(ဘိန္း)ႀကီး ယူလာရတာ” ဆိုဘဲ။ အဲ…သူလည္းျပီးေရာ က်ဳပ္ညီေတြ ျပိဳင္တူဟစ္လိုက္ႀကတာကေတာ့ “ကိုႀကီး…သူေျပာတာမွန္တယ္၊ မင္းလည္း သူ႔လိုလုပ္ပါလား..” တဲ့။
က်ဳပ္ကေတာ့“ရိွတာေလးနဲ႔လွေအာင္ဝတ္တာေပါ႔ကြာ” လို႔ ညီေတာ္ေမာင္ေတြကို ႏွစ္သိမ့္ျပီးသကာလ၊ မနက္ေစာေစာထ ကားစီးရမွာမို႔ အမိုးသာရွိျပီး အကာမရွိတဲ့ ေဇာင္းတဲရဲ႕ကြပ္ပ်စ္ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ အားလုံးဘဲ တန္းစီလို႔ ေစာေစာအိပ္ရာဝင္ခဲ့ႀကပါတယ္။