က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၁၇)

မိုးကုတ္က အရံွဳးနဲ႔ျပန္လာတဲ့က်ဳပ္က အေဒၚမိသားစုရိွရာ ရန္ကုန္ဘက္ကို ခရီးဆက္ပါတယ္။ သူတို႔ မိသားစုမွာ အေဒၚလင္မယားရယ္၊ သူတို႔သမီး ၂ ေယာက္(မူႀကိဳ ပဲ ရိွႀကပါေသးတယ္) နဲ႔ က်ဳပ္အဖြားရယ္ဆိုေတာ့ စုစုေပါင္း ၄ ေယာက္ေပါ႔ဗ်ာ။ က်ဳပ္အေဒၚက အလယ္တန္းျပ ေက်ာင္းဆရာမ၊ သူ႔အမ်ိဳးသားက နယ္တကာလွည့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရတဲ့ဌာနတစ္ခုက အရာရိွေပါက္စ။ အဲ…က်ဳပ္ေအာက္က တစ္ေယာက္ျခား ညီတစ္ေကာင္ က်န္ေသးတယ္ဗ်။ သူတို႔ ရန္ကုန္ ေျပာင္းခါစ..အေဒၚက မနက္မိုးလင္းရင္ ေက်ာင္းသြား..၊ သူ႔အမိ်ဳးသားက နယ္ထြက္ ဆိုေတာ့ အိမ္မွာက အဖြား နဲ႔ ခေလး ၂ ေယာက္ပဲ က်န္တယ္ေလ။ ဒီေတာ့ ရန္ကုန္မွာက မီးေရး ထင္းေရးနဲ႔ မလြယ္ဘူး…အမ်ိဳးထဲက ေယာက္်ားေလး တစ္ေယာက္ကို ေခၚပါ… ဆိိုေတာ့ က်ဳပ္တို႔ညီအစ္ကိုေတြ ကံစမ္းမဲ ေပါက္တာေပါ႔ဗ်ာ(ေမာင္ႏွမဝမ္းကြဲေတြက မိန္းခေလးေတြ မ်ားပါတယ္၊ ေယာက္်ားေလးေတြကလည္း မူႀကိဳ ပဲ ရိွပါေသးတယ္)။ အဲဒီအထဲကမွ ၁၀ တန္း တက္ေနတဲ့ ေစာေစာက က်ဳပ္ညီကို ေက်ာင္းထားေပးမယ္ ဆိုျပီး ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ေခၚလိုက္တာပါ။ ေစတနာ ကလည္း က်ပ္ျပည့္ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ငါးမူး တစ္မတ္ ေလာက္ေတာ့ ပါ ပါလိမ့္မယ္။ ကာယကံရွင္ေတြ အသိဆံုး ျဖစ္မွာေပါ႔ဗ်ာ။
အမ(အေမ)ကေတာ့ သူ႔ေမာင္ေတြနဲ႔ တစ္ဦးတည္းေသာ သူ႔ညီမကို ေတာ္ေတာ္အားကိုး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါတယ္။ ႀကံဳႀကိဳက္တုန္း က်ဳပ္အေမ အေႀကာင္းေလး ေဖာက္သည္ခ်လိုက္ပါအံုးမယ္။ က်ဳပ္အေမက ေမြးခ်င္း ၅ ေယာက္ မွာ အႀကီးဆံုးပါ။ ေတာဓေလ့အတိုင္း “အစ္မႀကီးေတာ့ အမိရာ”ဆိုျပီး စာဖတ္တတ္ယံုပဲ ေက်ာင္းေနခဲ့ရပါတယ္။ ၁၆ ႏွစ္ေလာက္ နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ ရြာမွာပဲ ေသာင္တင္က်န္ခဲ့တာေပါ့။ အဘ(အေမရဲ႕အေဖ) က ဟိုေခတ္က ပ်ဴေစာထီး… ေနာက္ပိုင္း အသြင္ေျပာင္းေတာ့ “ျပည္သူ႔ရဲ”ဝန္ထမ္းျဖစ္ျပီး ျမိဳ႕၊ နယ္ တကာ လွည့္ကာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရပါတယ္။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ က်ဳပ္ဦးေလးေတြျဖစ္တဲ့ အေမ့ေမာင္ ၃ ေယာက္က ဘြဲ႕ရပညာတတ္ အရာရိွေပါက္စ ေတြ ျဖစ္ႀက… အငယ္ဆံုးညီမက ေက်ာင္းဆရာမ ျဖစ္တာေပါ႔။ အဲဒီ ေမာင္ညီမေတြ ေက်ာင္းေနစဥ္ကာလ တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ စီးပြားေရးအဆင္ေျပတဲ့ က်ဳပ္အေမက သူတို႔လိုတာမွန္သမွ် ေထာက္ပံ့ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီအတြက္လည္း က်ဳပ္အေမက သူ မြဲျပာက်လို႔ဒုကၡေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္တို႔သားသမီးေတြအတြက္ သူ႔ေမာင္ေတြဆီက တုန္႔ျပန္မႈ တစ္စံုတစ္ခုကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဟန္တူပါတယ္။ အနည္းဆံုး က်ဳပ္တို႔ညီအစ္ကိုေတြကို သူတို႔လိုဘြဲ႔ရအလုပ္ကိုယ္စီ နဲ႔ ျဖစ္ေအာင္အထိ ခြဲေဝကူညီပံ့ပိုး ေပးဖို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ေမာင္ေတြက တုတ္တုတ္မွ်မလွဳပ္ႀက။ သမီးေတြပဲေမြးထားတဲ့ ဦးေလးအႀကီးဆံုးကေတာ့ ၁၀ တန္း ေအာင္တဲ့ေကာင္ သူ႔ဆီ လႊတ္လိုက္… အလုပ္ရွာေပးမယ္ လို႔ ဆုိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္တို႔မိသားစု(အေမ)ဟာ သီးျခားျဖစ္ေနျပီး က်န္တဲ့ေမာင္ႏွမ ၄ ေယာက္က မိသားစုတစ္ခု ျဖစ္လို႔ေနပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္လည္း က်ဳပ္တို႔ နဲ႔ က်န္တဲ့ ဝမ္းကြဲညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ယွဥ္လိုက္ရင္ က်ဳပ္အဖြား နဲ႔ က်ဳပ္အေဒၚ က က်ဳပ္တို႔ေမာင္ႏွမတေတြကို ဇီးရိုး(သံုည) အဆင့္မွာပဲ ထားခဲ့ပါတယ္။ ထားေနဆဲပါ။
ဒီလိုအျမင္ရိွတဲ့ က်ဳပ္အေဒၚရိွရာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ဆီကို မိသားစုဘဝတက္လမ္း ခရီးတစ္ေထာက္ နားဖို႔အတြက္ က်ဳပ္ရဲ႕မာန္မာနတရားေတြကို ခဝါခ်လို႔ ေရာက္ရိွလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။