က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၁၈)

ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ က်ဳပ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ႀကိဳဆိုမႈမ်ိဳးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတာမို႔ ဝမ္းနည္းယံုကလြဲလို႔ မတုန္လႈပ္ခဲ့ပါဘူး။ ညပိုင္း လူစံုတဲ့အခ်ိန္မွာ အားလံုးကို “ က်ဳပ္ကေတာ့ ဒီကို အလုပ္ လုပ္ဖို႔လာတာပါ..အလုပ္ မရခင္စပ္ၾကား ဒီအိမ္မွာ ေနပါရေစ..၊ အလုပ္ ရတဲ့ေန႔ကစျပီး ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႔ကိုယ္ ေနပါ႔မယ္..၊ လက္မခံနိဳင္ဘူးဆိုရင္.. ဒီည မွီရာရထားနဲ႔ ျပန္မယ္” လို႔ တည့္တည့္ပဲ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က သူတို႔ႏွစ္ထပ္အိမ္ကေလးကို ျပင္ေဆာက္ေနတာဆိုေတာ့ အေဒၚရဲ႕ အမ်ိဳးသားက..“ အိမ္ျပင္တာကို ႀကီးၾကပ္ျပီး ဝိုင္းလုပ္ကြာ..၊ အဲဒါျပီးတာနဲ႔ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္ သြင္းေပးမယ္လို႔” ဆိုပါတယ္။ သူကေတာ့ သေဘာေကာင္းျပီး လူတစ္ဖက္သားကို ကူညီိလိုစိတ္ရိွတဲ့ လူေတာ္တစ္ေယာက္ပါ။ စိတ္တိုတတ္တာ နဲ႔ ႀကြားတတ္တာ ေလးက လြဲရင္ေပါ႔ေလ။
ရြာမွာ ၈ တန္းေက်ာင္သားဘဝကတည္းက ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္တိုင္း ေက်ာင္းစရိတ္ ရေအာင္ လက္သမားေနာက္လိုက္ လုပ္ခဲ့တဲ့ က်ဳပ္ရဲ႕ ပညာအစြမ္းေတြ ဒီမွာ ျပသခြင့္ ရခဲ့တာေပါ႔။ က်ဳပ္က လက္သမားပညာမွာ တစ္ေယာက္တည္း တံခါးေပါက္ ခ်င့္ျပီး တပ္နိဳင္တဲ့ အဆင့္ ဆိုေတာ့ လက္ေထာက္ဆရာနီးပါး ရိွတယ္..ဗ်(ဘာမွမလုပ္တတ္တဲ့ က်ဳပ္ကို ေနာက္လိုက္အျဖစ္ လက္ခံပညာသင္ေပးခဲ့တဲ့ လက္သမားဆရာ ဦးတက္ နဲ႔ ကိုသန္းဝင္း၊ သူက ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေလးမွာ ေက်ာင္းစရိတ္ ရေအာင္ လိုက္ျပီး အလုပ္ လုပ္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာမွမတတ္ေပမဲ့ ေန႔တြက္စရိတ္ကို သူတို႔နဲ႔ တန္းတူ ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေပးခဲ့ၾကတဲ့ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္မ်ားကို အျမဲသတိယ ေက်းဇူးတင္လွ်က္ပါ)။ ဆိုေတာ့…က်ဳပ္က ဦးေဆာင္ျပီး အိမ္ျပင္လိုက္တာ တစ္လေလာက္နဲ႔ ့ျပီးသြားပါတယ္။ အဲဒီ ရပ္ကြက္က လက္သမားဆရာ ဆိုရင္ က်ဳပ္ကို အေသေၾကာက္ေပါ႔ဗ်ာ။ ေျပာျပန္ရင္လည္း ေအာင္မင္း လြန္ရာ က်လိမ့္မယ္။ သူတို႔က လက္သမားပညာ တကယ္ မတတ္ဘူးဗ်။ တတ္လို႔ မဟုတ္ဘူး..ငတ္လို႔ လုပ္စားေနၾကတာာ လို႔ ဆိုပါတယ္။ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြက အလြယ္တကူ ဝယ္လို႔ရတာလည္း ပါမွာေပါ႔ဗ်ာ။ ဥပမာ.. က်ည္းေဘာင္ (တံခါးေဘာင္)ဆိုရင္ အဆင္သင့္ ေခြျပီးသား..ကိုယ္ ႀကိဳက္တဲ့ဆိုဒ္ကို ေရြးယံုပါပဲ (မရိွရင္လည္း ေအာ္ဒါ မွာရတာေပါ႔)။ တံခါးရြက္တို႔၊ လွ်ာထိုး တို႔ကလည္း အတူတူပါပဲ။ က်ဳပ္တို႔ေတာက လက္သမားေတြက ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ က်ည္းေဘာင္၊တံခါးရြက္၊ လွ်ာထိုး စတာေတြကို ကိုယ္တိုင္ အစအဆံုး လုပ္ရတာပါ။ ဒီေတာ့ ေအာက္သက္ ေက်တယ္လို႔ ဆိုနိဳင္တာေပါ႔။
အိမ္ျပင္တာ ျပီးသြားျပီဆိုေတာ့ အလုပ္ရွာေပးဖို႔ က်ဳပ္အေဒၚရဲ႕ေယာက္်ားကို နပူနစာ လုပ္တာေပါ႔ဗ်ာ..၊ သူကလည္း သူတို႔နဲ႔အတူေနတဲ့ က်ဳပ္ညီကို အလုပ္ သြင္းေပးထားတာ မၾကာေသးေတာ့ ခဏေစာင့္ပါလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ တစ္လေလာက္အၾကာ သူ႔ရဲ႕ေက်းဇူးနဲ႔ပဲ ဘိုကေလးေစ်းလမ္းက အေထြေထြဝန္ေဆာင္မႈကုမၸဏီတစ္ခုမွာ တစ္ပတ္ကို က်ပ္တစ္ရာ ရတဲ့ အလုပ္သင္ဝန္ထမ္းေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္(ေက်းဇူးကမၻာပါ ဦးေက်ာ္)။