က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၁၁)

ဒီေန႔ေတာ့.. “အေဆာင္” ရွာႀကမယ္ဆိုျပီး စက္ဘီးတစ္စီးကို ၂ ေယာက္စီးကာ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ဘက္ကို ခ်ီတက္ခဲ့ႀကပါတယ္။ စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ဟိုေမး-ဒီေမးနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ။ ဦးဇင္းႀကည္က သူ႔ေက်ာင္းမွာ ေနဖို႔ ေျပာေပမဲ့ က်ဳပ္တို႔ ၂ ေယာက္က “အေဆာင္”ကို ပိုျပီး အားသန္တာေႀကာင့္ ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ႀကတာပါ။ တကၠသိုလ္အနီး ေရနီေျမာင္းေဘးက “ေရႊစည္ေတာ္”အမည္ရိွ ရြက္ျပန္႔တဲႀကီး နဲဲဲ႔ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ျပီး စနည္းနာႀကပါတယ္။ အင္မတန္ျပင္းတဲ့လက္ဘက္ရည္က်က်ကို ေသာက္ႀကရင္း..ဟိုဘက္ဝိုင္း-ဒီဘက္ဝိုင္းက ေျပာတဲ့ စကားသံကို နားစြင့္ရတာေပါ႔ဗ်ာ။
သတင္း စုေဆာင္းျပီးသကာလ က်ဳပ္တို႔ ၂ ေယာက္ တစ္လမ္းဝင္-တစ္လမ္းထြက္နဲ႔ တစ္ေနရာျပီးတစ္ေနရာ လိုက္ျပီး ေမးႀကပါတယ္။ အေဆာင္ေပါသေလာက္..လူေတြကအျပည့္။ က်ဳပ္တို႔အတြက္ ေနရာမရိွ။ ဒီလိုနဲ႔ ေနေစာင္းလို႔ေတာင္ေျခအျပန္ ၃၆ လမ္း ဓမၼာရံုေဘးက သြားရတဲ့“မိုး ”ဆိုတဲ့အေဆာင္ကို ဝင္ေမးေတာ့လည္း Full ဆိုဘဲ။ ဒါေပမဲ့..ပိုင္ရွင္အစ္မႀကီး ေျပာလို္က္တာက “မင္းတို႔ ဝရန္တာမွာ ေနနိဳင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ OK..”တဲ့။ ကုတင္ ၂ လံုးနဲ႔ အလယ္မွာ စားပြဲတစ္လံုး ခ်ေပးမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔လည္း အိမ္ေပၚတက္ျပီး ဝရန္တာကို ႀကည့္ႀကတာေပါ႔ဗ်ာ။ ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အကာမရိွတဲ့ေရွ႕မ်က္ႏွာစာကို ပလပ္စတစ္အထူနဲ႔ ယာယီလိုက္ကာသေဘာမ်ိဳး လုပ္ေပးမယ္လို႔ ဆိုျပန္ပါတယ္။ ေက်ာင္းနဲ႔လည္း မနီးမေဝး၊ အေဆာင္ပိုင္ရွင္အစ္မႀကီးကလည္း (အပ်ိဳႀကီး..ဗ်)ႀကည့္ေကာင္း- ရႈေကာင္း ဆိုေတာ ့က်ဳပ္တို႔ ၂ ေယာက္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ႀကည့္ကာ OK လိုက္ႀကပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ “မိုး” ဟာ အမ်ိဳးသားေဆာင္ဆိုေပမဲ့ အေပၚထပ္မွာ ေက်ာင္းသားေတြေနႀကျပီး၊ ေအာက္ထပ္မွာ အိမ္ရွင္မိသားစုသံုးေယာက္ေနတဲ့ ကပ္မိုးထရံကာဇလီသပ္ႏွစ္ထပ္အိမ္ကေလးပါ။ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ျပီး စည္းစနစ္ေကာင္းမြန္တဲ့ ဒီမိသားစုအေဆာင္ေလးမွာဘဲ ေက်ာင္းျပီးသည္အထိ ေနခြင့္ရရိွခဲ့ပါတယ္။ ေက်းဇူးပါ “မိုး” ရယ္။
“မိုး” အေဆာင္ေျပာင္းျပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာ မရဲတရဲ နဲ႔ “စိတ္ပညာ” ဌာနကို သြားႀကပါတယ္။ ဌာနရဲ႕လမ္းေလွ်ာက္စႀကၤန္မွာ ေရာင္းေနတဲ့ နဳတ္(စ္)စာအုပ္ကို ဝယ္ျပီး အနီးကပ္သင္တန္းတက္ရမဲ့ အခန္းဘက္ ႀကိဳတင္ေလွ်ာက္ႀကည့္ႀကပါတယ္။ အဲဒီကေန အေဝးသင္ဌာနခဲြကိုသြား..၊စာအုပ္ေတြ ထုတ္ျပီး အေဆာင္ကို ျပန္..၊ ပါလာတဲ့ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာစာအုပ္ေတြကို တစ္အုပ္ျပီးတစ္အုပ္ လွန္ကာ Ran through ဖတ္ႀကည့္ပါတယ္။ ျမန္မာစာ၊ အဂၤလိပ္စာ နဲ႔ သမိုင္း ပို႔ခ်ခ်က္ေတြက ဖတ္ရတာ ရင္းႏွီးေပမဲ့..စိတ္ပညာ နဲ႔ ဒႆနိကေဗဒ တို႔ကေတာ့ လံုးဝကို အဆင္မေျပပါဘူး။ မနက္ဖန္စတင္မဲ့ အနီးကပ္သင္တန္းက ဆရာ/ဆရာမေတြ သင္ႀကားပို႔ခ်တာကို ဂရုတစိုက္ ေသျခာနားေထာင္မွ နားလည္နိဳင္လိမ့္မယ္.ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ တေရးတေမာအိပ္ႀကပါေတာ့တယ္။