က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၁၀)

ရြာအေခၚ ဦးဇင္းႀကည္ (ဘဲြ႕အမည္ ဦးကုသလ)ရဲ႕ ေက်ာင္းက နံကပ္တစ္ထပ္တိုက္ေသးေသးေလးပါ။ အျခားပ်ဥ္ေထာင္သြပ္မိုးေက်ာင္းေလးေတြလည္း ဟိုနားတစ္လံုး-ဒီနားတစ္လံုး ေတြ႕ရပါတယ္။ ေနာက္လိုက္ ကိုရင္ ဦးဇင္းေတြ မရိွသလို၊ ကပၸိယေက်ာင္းသားလည္း မရိွတာေႀကာင့္ က်ဳပ္တို႔ ၂ ေယာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခြင့္ရပါတယ္။ အဲ…ဆြမ္းက်န္ကြမ္းက်န္ေတာ့ မစားရဘူးဗ်။ ဦးဇင္းကိုယ္တိုင္က ဆြမ္းခံမထြက္နိဳင္တဲ့ေန႔ဆိုရင္ အဆင္ေျပသလို ဘုန္းေပးရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဆန္၊ဆီ၊ဆား နဲ႔ ငါးေျခာက္ငါးခ်မ္း ကေတာ့ အျပည့္ပါဘဲ။ က်ဳပ္တို႔အတြက္ ညစာကေတာ့ ထမင္းဆီဆမ္းနဲ႔ ငါးေျခာက္ဖုတ္ေပါ႔ဗ်ာ။
ခရီးပမ္းလာေပမဲ့ ညက TV ႀကည့္ရင္း ဦးဇင္းနဲ႔စကားေျပာရတာ ေတာ္ေတာ္ညဥ့္နက္သြားပါတယ္။ “ရြာက ဆရာေတာ္ႀကီး မာရဲ႕လား..၊ ဒီႏွစ္ သီးႏွံေတြေရာ ဖြံ႕ျဖိဳးႀကရဲ႕လား..၊ ဟို..တကာမေလးေရာ.. ဘယ္လိုလဲ…အရင္အတိုင္းဘဲလား…၊ မင့္ အေဖေရာ..အရင္လိုေသာက္ေနတုန္းဘဲလား…”ဆိုတဲ့ ဟိုအေႀကာင္း ဒီအေႀကာင္း သူသိခ်င္တာေတြ စံုလို႔ေပါ႔ဗ်ာ။ အိပ္ယာမဝင္ခင္မွာေတာ့..“ မနက္ဖန္ မင္းတို႔ကို ဘုရားႀကီး နဲ႔ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ လိုက္ပို႔မယ္”လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ “မႏၱေလးမဟာျမတ္မုနိဘုရားႀကီး” ကို ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ရခဲ့ပါျပီ။ ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ဘုရားကို အရင္သြားျပီး ဖူးေမွ်ာ္ႀကတာဟာ က်ဳပ္တို႔ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ဓေလ့ထံုးတမ္းတစ္ခုထင္ပါရဲ႕။ ဘုရားဖူး ဆိုျပီး ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ သြားႀကယံုမက၊ ဗုဒၶဂါယာ အထိ ခရီးဆက္လို႔ေနႀကပါျပီ။ တစ္ခါက ျဖဴးဆရာေတာ္ ဦးနရပတိ ေဟာႀကားေတာ္မူခဲ့သလို“ဘုရားလည္” မျဖစ္ႀကဖို႔ေတာ့ သတိတရားေလး လက္ကိုင္ထားနိဳင္ႀကမွ ေတာ္ကာႀကပါလိမ္မယ္။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားရဲ႕အရိပ္အာဝါသေအာက္ ေရာက္တဲ့အခါ တဒဂၤဘဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ႏွလံုးေအးခ်မ္းသြားတယ္ဆိုတာကေတာ့ ရိုးသားစြာ ဝန္ခံရပါလိမ့္မယ္။ က်ဳပ္တို႔လည္း ဒီလိုေအးခ်မ္းမႈမ်ိဳးနဲ႔ ဦးဇင္းေနာက္ကေန ဘုရားႀကီးကို ရိွခိုးပူေဇာ္ကန္ေတာ့ကာ လက္ယာရစ္တစ္ပတ္ ပတ္ျပီး ျပန္ဆင္းလာခဲ့ႀကပါတယ္။ ေတာင္ဘက္မုဒ္က ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ လက္ဘက္ရည္နဲ႔ပလာတာ ဘုန္းေပးျပီး(ဦးဇင္းကိုေျပာတာပါ) အဝါေရာင္ သံုးဘီးကား ငွါးကာ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ဆီ ျမန္းခဲ့ႀကျပန္ပါတယ္။
သံုးဘီးေပၚမွာ ဦးဇင္းက “ဟိုဟာက ဘာေခၚတယ္၊ ဒီဟာက ဘာ”ဆိုျပီး ရွင္းျပတာကို နားေထာင္ေငးႀကည့္ရင္းနဲ႔တကၠသိုလ္အဝင္ဂိတ္ ေရာက္လို႔လာပါတယ္။ ဝါေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ မိန္းBuilding ႀကီးကို ေနာက္ခံထားလို႔ ပိတ္ထားတဲ့အဝင္တံခါးႀကီးရဲ႕အေပၚမွာ“မႏၱေလးတကၠသိုလ္” ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးကို ေတြ႕ရပါျပီ။ တကၠသိုလ္ဝင္းထဲကို ေျခခ်လိုက္တာနဲ႔ ဘယ္ဘက္ကို သြားတဲ့လမ္းနဲ႔ မိ္န္းBuilding ရဲ႕ ညာဘက္အတိုင္း ပတ္သြားတဲ့လမ္း ၂ လမ္း ရိွပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔“စိတ္ပညာ”ဌာနက ဘယ္ဘက္လမ္းရဲ႕ဘယ္ဘက္က ပထမဆံုးျခံဝင္းထဲမွာ ပထဝီဝင္ဌာနနဲ႔တြဲလို႔ တည္ရိွေနတယ္ဆိုတာ ကို သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ဌာနကိုေတာ့မေရာက္ခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းဝင္းထဲကိုဘဲ နည္းနည္းပါးပါး ေလွ်ာက္ႀကည့္ႀကပါတယ္။ အဲဒီကေန ဘူတာႀကီးအထိ ဆိုကၠားစီးႀက…၊ သံလမ္းေက်ာ္တံတားကေန အေနာက္ဘက္ တရုပ္တန္းကိုဆင္းကာ ဦးဇင္းကို ဆြမ္းကပ္ႀကပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔လည္း ဝါးႀကတာေပါ႔ဗ်ာ။ ျပီးတာနဲ႔ ဗဟုသုတအတြက္ မႏၱေလးနန္းတြင္းထဲကို လိုက္ပို႔ျပန္ပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔အတြက္ေတာ့ တကယ္ကို အံ့မခန္းအထူးအဆန္းေတြပါဘဲ။ ေက်းဇူးကမၻာပါ ဦးဇင္းႀကည္။
အဲဒီေန႔က က်ဳပ္တို႔ေတာင္ေျချပန္ေရာက္ေတာ့ ေမွာင္စပ်ိဳးေနျပီေပါ႔။