က်ဳပ္တို႔ စီးလာတဲ့ကားႀကီး “ေညာင္ပင္ႀကီး”ဆိပ္ကမ္း ေရာက္ေတာ့ မိုးလင္းေနပါျပီ။ ၇ နာရီ ဝန္းက်င္ေပါ႔။ ကားေပၚကဆင္း၊ အိတ္ကိုစက္ဘီးေပၚတင္ခါ တစ္ေယာက္ကတြန္း၊ လက္မွတ္ (ကူတို႔ခ လို႔ေျပာႀကပါတယ္)ျဖတ္ျပီး အသင့္ရွိေနတဲ့ ဇက္ ေပၚတက္ခဲ့ႀကပါတယ္။ က်ဳပ္အထင္ေျပာရရင္ ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္ဖို႔ မိနစ္၂၀ ေလာက္ ႀကာတယ္။ ေရ အနည္းအမ်ားအေပၚ လိုက္ျပီး ႀကာတဲ့အခ်ိန္လည္း ေျပာင္းလဲပါလိမ့္မယ္။ မုံရြာဆိပ္ကမ္းလည္းေရာက္ေရာ..လူေတြ(ျမင္းလွည္း နဲ႔ ဆိုကၠားသမားေတြ)က ဇက္ ေပၚ အလုအယက္ တိုးေဝွ႔တက္လာျပီး “အကို…စစ္ကိုင္း-မႏၱေလး လား၊ ေရႊဘို-ေရဦး လား”ဆိုျပီး အိတ္ကို အတင္းဆြဲလုယူျပီး ကမ္းေပၚ တက္ေတာ့တာပါဘဲ။ မ်က္ေျချပတ္မသြားေအာင္ သူ႔ေနာက္ကေန မနည္းသုတ္ေျခတင္ရပါတယ္။ အေပၚလည္းေရာက္ေရာ…က်ဳပ္က “မႏၱေလးကားဂိတ္ကိုသြားမယ္၊ လူတစ္ေယာက္နဲ႔အိတ္တစ္လံုးဘဲ..ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ” လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မႏၱေလးကားဂိတ္ ဘယ္နားမွာရိွတယ္ဆိုတာ က်ဳပ္လည္း မသိပါဘူး။ ျမိဳ႕က “ ျမင္းလွည္းသမား နဲ႔ ဆိုကၠားသမားေတြက လူကိုႀကည့္ျပီး လိမ္ညာ အပိုေတာင္းတတ္တယ္” ဆိုတဲ့ ႀကားဖူးနားဝေလးေႀကာင့္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ထည့္လိုက္တာပါ။ သူက “အကို..ဒီေလာက္ပဲ..ေပးပါ”ဆိုေတာ့…၊ ေအး…သြားမယ္ဆိုျပီး ဆိုကၠားေပၚ တက္ထိုင္လိုက္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ..သူငယ္ခ်င္းက စက္ဘီးကိုစီး၊ က်ဳပ္က ဆိုကၠားစီးေပါ႔။
ဒီလိုနဲ႔…အခုဘဲထြက္ေတာ့မယ္ေျပာျပီး၊ ေတာ္ေတာ္နဲ႔မထြက္နိဳင္တဲ့ မံုရြာ-မႏၱေလး ဟို္င္းလတ္ကား (ပစ္တိုင္းေထာင္ ထင္တာဘဲ) နဲ႔ မႏၱေလးျမိဳ႕ဆီ ခ်ီတက္လာပါတယ္။ လမ္းမွာ ေတြ႕သမွ်ေနရာ အတင္/အခ် လုပ္တဲ့ ဒီကားနဲ႔မွ လိုက္လာမိေလျခင္း ဆိုတဲ့ ေနာင္တ တရားေလးေတာ့ ရလိုက္မိပါတယ္။ ကားေပၚကေန စစ္ကိုင္း“ေကာင္းမႈေတာ္ဘုရားႀကီး”ကို ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ရတာ၊ “စစ္ကိုင္းတံတားႀကီး”ကို ေတြ႕ျမင္ခြင့္ ရတာေတြကေတာ့ အျမတ္ေပါ႔ဗ်ာ။ မႏၱေလးေရာက္ေတာ့ ဂိတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ၂၆ (ဘီ)လမ္းမွာဆင္းႀကပါတယ္။ ဟိုေမးဒီေမးနဲ႔ေစ်းခ်ိဳနာရီစင္ရိွရာ..ဆက္ေလွ်ာက္၊ အဲဒီကေန..ဟိုင္းလတ္လိုင္းကားနဲ႔မႏၱေလးေတာင္ေျခမွာရိွတဲ့ ရြာကဦးဇင္းရိွရာ “ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း” ကို အေရာက္လွမ္းႀကပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ က်ဳပ္တို႔က ကားေပၚကအဆင္း၊ ဦးဇင္းက နိဳ႕ဆီခ်က္ စက္ရံုကအထြက္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေတြ႔ႀကပါတယ္(နိဳ႕ဆီစက္ရံု နဲ႔ ဦးဇင္းေက်ာင္းက ကားလမ္းရဲ႕ဟိုဘက္-ဒီဘက္ပါ)။ က်ဳပ္က အက်ိဳးအေႀကာင္း စံုလင္ေအာင္ ေလွ်ာက္ထားလိုက္တာေပါ႔။
ဦးဇင္းရဲ႕ေက်ာင္းလည္းေရာက္ေရာ…တစ္လမ္းလံုး ကြမ္းယာေလးနဲ႔ႏွစ္ပါးသြားခဲ့ရတဲ့ က်ဳပ္တို႔ ၂ ေယာက္ ဦးဇင္း ခ်ေကၽြးတဲ့မုန္႔မ်ိဳးစံုကို အသားကုန္အုပ္ႀကပါေတာ့တယ္။
အိုနာသေခရီးအစသို့ ကိုးရက်တာ..
-
ကျမ တရားစခန်းဝင်တယ်ဆိုတော့ အကြောင်းသိတချို့က အံ့ဩကြတာလည်း ရှိ..
သာဓုခေါ်ကြတာလည်း ရှိပါတယ်။
ဟုတ်တာပေါ့... ကျမက တရားထိုင်တယ်ဆိုတဲ့ ဘာဝနာကိစ္စနဲ့ အတော်အလ...
2 months ago
0 comments:
Post a Comment