က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၃၆)

က်ဳပ္ဘဝအတြက္ မေဆြကို ထာဝရ ဘဝလက္တြဲေဖၚအဆင့္ထိ ရည္မွန္းလို႔ ရိုးသားစြာ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္... အရံွဳးသမားျဖစ္ခဲ့ရသူက က်ဳပ္ ပါ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေတြ တသီႀကီး ေပးကာ အရူးလုပ္ခံလိုက္ရသူက က်ဳပ္ပါ။ ဘဝကို ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္စြာ ရုန္းကန္လွဳပ္ရွား ေနရသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္... က်ဳပ္ ႏွလံုးသားကလည္း အျခားပုထုစဥ္မ်ားနည္းတူ ႏုနယ္လွပါ၏။ ခံစားတတ္ပါ၏။ ဘဝေပး အေတြ႕အၾကံဳအရ “အမ်ားအျမင္မွာ ခံနိဳင္ရည္ရွိသူ တစ္ေယာက္အျဖစ္” ႀကိဳးစားရပ္တည္နိဳင္ခဲ့ေပမယ့္... ည အိပ္ခ်ိန္ ေရာက္လို႔ ရန္ုကုန္က အေဆာင္ခန္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ အထီးက်န္ တစ္ေယာက္တည္း ႀကိတ္မိွတ္ ငိုေၾကြးခဲ့ရတာေတြကို ဘယ္သူမ်ား သိနိဳင္အံုးမွာလဲ...။ ဘယ္သူကမ်ား နားလည္ စာနာမႈ ေပးနိဳင္ၾကမွာလဲ...။ အခုလည္း တစ္ပူေပၚ ႏွစ္ပူဆင့္လို႔ တိတ္တိတ္ကေလး ငိုျခင္း ဆက္ရျပန္ပါျပီ...။ ဒါကို မေဆြ တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုလုပ္ သိနိဳင္မွာတဲ့လဲ...။ သူမေၾကာင့္ က်ဳပ္ ပူေဆြး ေသာက ေရာက္ခဲ့ရတာကို သူမ ဘယ္လိုလုပ္ ကိုယ္ခ်င္းစာေပးနိဳင္မွာတဲ့လဲ...။ အမ်ားအထင္မွာ တိက်ျပတ္သားလွတဲ့ က်ဳပ္လိုလူတစ္ေယာက္မွာ မိန္းမ တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ က်ခဲ့ရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္ဆိုရင္... ပံုျပင္လို႔မ်ား.. မွတ္ေနမလား...။ မယံုမရွိပါနဲ႔ ပံုျပင္မဟုတ္တဲ့ ႏွလံုးသားဒဏ္ခ်က္ တစ္ခုပါ...။
ဘယ္လိုပင္ ႏွလံုးသားဒဏ္ရာေတြ ရွိေနေပမယ့္... မိသားစုအေရး ဦးစားေပးခဲ့ရသူမို႔... မႏၱေလးတကၠသိုလ္က တင္မိုးလြင္ႀကီး ေဘာ့လံုးကိုသာ ၾကံဳးၾကံဳး ကန္ခဲ့သလို... က်ဳပ္ကလည္း ကုမၸဏီအလုပ္ကိုသာ ဇြတ္မွိတ္ ႀကိတ္္လုပ္ခဲ့ရတာေပါ့။ တခါတရံေတာ့လည္း ရန္ကုန္သူ မဝါရဲ႕ အျပဳအစု အယုအယေတြ ေအာက္မွာ နစ္ေမ်ာခဲ့ဖူးပါတယ္။ က်ဳပ္ ေနထိုင္မေကာင္း ျဖစ္လို႔ မွဳိင္ေနတတ္တဲ့အခါ... “ျပစမ္း..ဆိုျပီး က်ဳပ္ နဖူးကို သူ႔လက္ကေလးနဲ႔ တယုတယ စမ္းကာ... မျဖစ္ဘူး..မျဖစ္ဘူး... နင္ ေဆးေသာက္မွ ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ အျပံဳးမ်က္ႏွာနဲ႔ အေျပာ...၊ ပါရာစီတေမာ ေဆးျပားကို ကိုယ္တိုင္ ႀကိတ္လို႔ ေသာက္ေရတစ္ခြက္နဲ႔ အသာအယာ ေခ်ာ့ေမာ့တိုက္ခဲ့တဲ့ ဟန္ပန္အမူအရာ...၊ ဒီပံုတိုင္းဆိုရင္ ထမင္းစားလို႔ မျဖစ္ေသးဘူး ဆိုျပီး.. တပည့္ေက်ာ္တစ္ေယာက္ကို ဆံျပဳတ္ (သို႔) ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ သြားဝယ္ခိုင္းကာ.. ခြံ႕မေၾကြးရံုတမယ္ အေသအျခာ ဂရုတစိုက္နဲ႔ ျပဳစုယုယမႈ”ေတြေၾကာင့္ က်ဳပ္ရင္ထဲမွာ စိတ္ရိုင္းေတြ ဝင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ မဝါက “ငါ့ကိုမ်ား စိတ္ဝင္စားေနတာလား” ဆိုတဲ့ အတၱႀကီးတဲ့စိတ္ေတြ လႊမ္းမိုးျဖစ္ေပၚခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဘဝကို ခတ္ၾကမ္းၾကမ္း ရုန္းကန္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသူမို႔လည္း မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အၾကင္နာ ေမာတၱာတရားနဲ႔ ယုယမႈေတြကို မၾကံဳစဖူး... ၾကံဳရေလေတာ့.. လြဲမွားတဲ့ စိတ္နဲ႔ မွားယြင္းတဲ့အဓိပါၸယ္ေတြ ေကာက္ယူခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ “စိတ္ဆင္ရိုင္း” ကို “ဥာဏ္ပညာခၽြန္း” နဲ႔ အခ်ိန္မွီ မအုပ္နိဳင္ခဲ့ရင္...က်ဳပ္ဘဝေရွ႕ေရးက မေတြးဝံ့စရာ...။