က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၄၁)

က်ဳပ္ မွတ္တာ မမွားခဲ့ရင္... ၁၉၉၅ ခုႏွစ္၊ ေမလ ဆန္းထဲမွာ ထင္ပါရဲ႕။ ရန္ကုန္ေလဆိပ္က ကုန္ပစၥည္း ထုတ္ျပီး ျပန္လာေတာ့ ရုံးက မဝါက “ မိုးစံ... နင့္ သူငယ္ခ်င္း မဂၤလာေတာင္ညြန္႔ ရဲစခန္းက ေက်ာ္ေက်ာ္ဦး ဆိုတာ လာသြားတယ္...၊ ဒီေန႔ အေဝးသင္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေတြ ေအာင္စာရင္း ထြက္တယ္ ဆိုလို႔ သြားၾကည့္တာ... သူလည္း ေအာင္တယ္၊ နင္ကေတာ့ Qualify နဲ႔ ေအာင္တဲ့အျပင္ ဂုဏ္ထူး ၂ ဘာသာနဲ႔အတူ အထူးေအာင္ ျဖစ္တယ္ လို႔ ေျပာသြားတယ္” ဆိုျပီး ဆီးကာ ေျပာပါတယ္။ က်ဳပ္ကလည္း “ဟာ... ဟုတ္လား” ဆိုျပီး ဝမ္းသာအားရ ေအာ္ ထည့္လိုက္တာ...၊ ဟို... မွန္လံုခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနတဲ့ အေထြေထြမန္ေနဂ်ာ အန္ကယ္လ္ ဦးတင္ဦး ေတာင္ လန္႔ဖ်တ္သြားျပီး ျပံဳးစိစိ လုပ္ေနေလရဲ႕...။ မဝါကေတာ့ “ဟဲ့ အညာသား... ဝမ္းသာတာေတြ အသာထား.. နင္ ဒီညေန ရုံးဆင္းရင္ မုန္႔ေကၽြးရမယ္” လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီေန႔ ညေန ရံုးဆင္းေတာ့... တစ္ရံုးလံုး ရန္ကုန္က နံမည္ႀကီး ၄၆ လမ္း လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ကို လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္ကာ အဝ တုတ္ၾကပါေတာ့တယ္။ က်ဳပ္ရင္ထဲမွာေတာ့ ဟိုေကာင္ ေက်ာ္ေက်ာ္ဦး... ရဲပီပီ မလိမ့္တပတ္ လုပ္သြားရင္ေကာ ဆိုတဲ့အေတြးက ရွိေနတာမို႔ သိပ္ျပီး မေပ်ာ္နိဳင္...။ တဆက္တည္းမွာပဲ “ ငါ တကယ္လုပ္ခဲ့တာဘဲ... Qualify ျဖစ္နိဳင္ပါတယ္” လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႏွစ္သိမ့္အားေပးရင္း... မနက္ဖန္ေတာ့ ငါ ကိုယ္တိုင္ အေဝးသင္တကၠသိုလ္ သြားျပီး ေအာင္စာရင္း ၾကည့္မွ ျဖစ္မယ္ ဆိုတဲ့ ရီေဝေဝ အေတြးေတြနဲ႔ ေယာက္ယက္ခတ္လို႔ ေနခဲ့တာေပါ့။
ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ ၁၀ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ အေဝးသင္တကၠသိုလ္ ကို ကိုယ္တိုင္ သြားလို႔ ေအာင္စာရင္း ၾကည့္ပါတယ္။ က်ဳပ္ သူငယ္ခ်င္း ေအာင္ဆင္ ကလြဲရင္... လွေဆြ နဲ႔ မေဆြ အပါအဝင္ က်ဳပ္ သိတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး ေအာင္ၾကပါတယ္။ ထူးဆန္းတာ တစ္ခုကေတာ့ အေဝးသင္ မႏၱေလးဌာနခြဲရဲ႕ စိတ္ပညာ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ စာေမးပြဲ ေအာင္စာရင္းမွာ ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္ပဲ Qualify နဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာပါ။ ျပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ဂုဏ္ထူးေတြနဲ႔ “အထူးေအာင္” ေတြ...။ တစ္ေယာက္က တကယ္ေတာ္တဲ့ မႏၱေလး ခရစ္ယန္ ရဟန္းျဖစ္တကၠသိုလ္က ခ်င္းလူမ်ိဳး...။ သူကေတာ့ Final ကို ေလးဘာသာ ဂုဏ္ထူးနဲ႔ ထိုက္တန္စြာ ေအာင္ျမင္ခဲ့သူ...။ လူျမင္ရင္ သိေပမယ့္ အမည္နာမကိုေတာ့ က်ဳပ္မမွတ္မိ။ က်န္တဲ့ အျခားတစ္ေယာက္ကေတာ့ က်ဳပ္ ေပါ့ဗ်ာ...။ ၾကြားတယ္လို႔ပဲထင္ထင္.. က်ဳပ္ကလည္း အေပၚမွာ ေျပာခဲ့သလို Final ကို ဂုဏ္ထူး ႏွစ္ဘာသာနဲ႔ ထိုက္တန္စြာ ေအာင္ျမင္ခဲ့သူပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရိုးသားစြာနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့သူေတြရဲ႕ တူညီေသာအက်ိဳးရလဒ္ တစ္ခုလို႔ ထင္ျမင္ယူဆခဲ့မိပါတယ္။
ဒီ ေအာင္စာရင္းကို က်ဳပ္ တကယ္ ေက်နပ္ခဲ့တာပါ...။ က်ဳပ္ Qualify မျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္... ဟို ရိုးသားျပီး တကယ္ေတာ္တဲ့ ခ်င္း တစ္ေယာက္ Qualify ျဖစ္တာနဲ႔တင္ ေက်နပ္နိဳင္ပါတယ္...။ ေနာက္ျပီး မရုိးသားမႈေတြ... မသမာမႈေတြ နဲ႔ နဘမ္းလံုးကာ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိဳ႕ အခ်ိဳ႕ေသာသူေတြဟာ “ေအာင္ ယံုဘဲ ေအာင္” ခဲ့ၾကတာမို႔ ပိုျပီး ေက်နပ္ ပီတိ ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။ ဒီျဖစ္စဥ္ဟာ သာမန္ၾကည့္ရင္ အေရးမႀကီးဘူး လို႔ ထင္ရေပမယ့္...၊ အဲဒီေခတ္... အဲဒီအခ်ိန္... အဲဒီအခါက အင္မတန္ အေရးႀကီးတဲ့ တကၠသိုလ္ ဆရာ-ဆရာမေတြရဲ႕ အရည္အခ်င္း နဲ႔ အက်င့္စာရိတၱကို ေဖၚညႊန္းျပသရာ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္ဆိုရင္... ေရာက္ခဲ့ပါတယ္ဆိုရင္...။