ခ်စ္ဇနီးသို႔ အမွတ္တရ (၁)

အိမ္ေထာင္သက္ ၆ ႏွစ္ ေက်ာ္လို႔ သံုးလ စြန္းတဲ့ ယေန႔အခ်ိန္ထိ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို “ေမြးေန႔မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ” ဆိုတဲ့ အလကားရတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းကိုေတာင္ ေျပာဖို႔ တြန္႔တိုတတ္တဲ့ ငါ လို ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဆီက “ေမြးေန႔လက္ေဆာင္” ဘယ္ေတာ့မွ မရနိဳင္ဘူးဆိုတာ မင္းလည္း ခန္႔မွန္း သိရွိ ေနခဲ့မွာပါေလ...။ ငါ ကလည္း ဘယ္တံုးကမွ ေပးဖို႔ မစဥ္းစားခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သမီးႀကီးရဲ႕ေမြးေန႔ ကို အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေလးေတြ လုပ္ရင္း လက္ေဆာင္ေလးေတြ ေပးေနခဲ့တာေၾကာင့္... ဒီႏွစ္ ငါ့ မိန္းမရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ လက္ေဆာင္ေလး တစ္ခုေလာက္ အမွတ္တရ အျဖစ္ ေပးရရင္ ေကာင္းမွာပဲ လို႔ ေတြးလာမိခဲ့ပါရဲ႕။ ခက္တာတစ္ခုက ငါ ဟာ “ပီတိကိုသာ အားရွိေအာင္ စားေနရတဲ့ ေက်ာင္းဆရာ” ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အမ်ားတကာလို တန္ဖိုးႀကီးမားတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြက မတတ္နိဳင္ျပန္...။ ကိုယ္တတ္နိဳင္တဲ့ တေန႔ က်ရင္ေတာ့ သူမ်ားေတြလို ေပးနိဳင္မွာေပါ့ မိန္းမရယ္...။ ဒီတစ္ႏွစ္ေတာ့ ငါ ကိုယ္တိုင္ ေလ့လာမွတ္သား လက္ခံယံုၾကည္ လိုက္နာက်င့္သံုး လိုတဲ့ “အက်င့္စာရိတၱ ႏွင့္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ” အေၾကာင္းကို ကိုယ္သိသေလာက္သာ ခ်ယ္မွဳန္းထားတဲ့ “ကိုယ္က်င့္တရား” နဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကိုပဲ ပထမဦးဆံုး ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ အျဖစ္ ေပးပို႔လိုက္ပါရေစ...။
ယေန႔ေခတ္ လူေတြဟာ “ကိုယ္က်င့္တရား”ဆိုတဲ့ အရာကို “အခ်စ္”ဆိုတဲ့ စကားလံုး တစ္္လံုးလို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ အလြယ္တကူ ထည္လဲသံုးေနၾကေလရဲ႕။ အခ်စ္ဟာ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ ခ်စ္၍ ရသလို၊ အခ်ိန္ ေနရာ ပတ္ဝန္းက်င္ ေျပာင္းလဲသြားတာနဲ႔အမွ် အခ်စ္ကလည္း ေျပာင္းလဲသြားနိဳင္ပါတယ္။ ဥပမာ... လက္ထပ္ဖို႔အထိ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦးမွာ တစ္ဦးျဖစ္သူ မိန္းခေလးက(ေယာက်္ားေလး ျဖစ္ေစ) နိဳင္ငံျခားမွာ ပညာသင္ခြင့္ရ-အလုပ္ လုပ္ခြင့္ ရလာတဲ့အခါ... ဒီမွာ ေနာက္ထပ္ေတြ႕တဲ့ အသစ္တစ္ေယာက္ကို (အရင္ ခ်စ္သူေဟာင္းလို) ခ်စ္နိဳင္ လက္ထပ္နိဳင္တာ မ်ိဳးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ “စာရိတၱကိုယ္က်င့္တရား” ဆိုတဲ့ အရာကေတာ့ အခ်ိန္ လူပုဂၢိဳလ္ ေနရာ ပတ္ဝန္းက်င္ ကို လိုက္လို႔ ေျပာင္းလဲမသြားနိဳင္တဲ့ အရာ တစ္ခုပါ။ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာမွာမဆို အျမဲတန္းမွန္ကန္ေနတဲ့ ထာဝရအမွန္တရား တစ္ခုေပါ့။ “အက်င့္စာရိတၱ လို႔ပဲ ေျပာေျပာ...၊ ကိုယ္က်င့္သိကၡါ လို႔ပဲ ဆိုဆို...၊ ကိုယ္က်င့္တရား လို႔႔ပဲ ေခၚေခၚ” ကိုယ္ ႀကိဳက္သလို သံုးႏွဳန္းလို႔ ရေပမယ့္... ျပႆနာက အဲဒီ စကားလံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္။ ငါ့ အျမင္ကေတာ့ အက်င့္စာရိတၱ နဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရား မွာ ပါဝင္ေနတဲ့ အေျခခံအခ်က္အလက္ေတြဟာ လံုးဝ တူညီေနျပီး ကိုယ္က်င့္တရားက အက်င့္စာရိတၱထက္ ပိုျပီး က်ယ္ျပန္႔တဲ့သေဘာရွိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ လူေတြရဲ႕ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မေန႔ကမွ ေမးလ္ကတစ္ဆင့္ လက္ခံရရွိခဲ့တဲ့ ငါတို႔ ညီမေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အဆိုယံုၾကည္ခ်က္ေလး တစ္ခုကို ၾကည့္ၾကရေအာင္...။ သူ ေရးထားတဲ့ အတိုင္းဆိုရင္...
All performance you do on everything is your morality.
(အရာရာတိုင္းအေပၚ သင္၏ျပဳမူေဆာင္ရြက္မႈတိုင္းသည္ သင္၏ ကိုယ္က်င့္တရားပင္ ျဖစ္သည္။)
မည္မွ်ပင္ ရုပ္လွလွ၊ မည္မွ်ပင္ ပညာတတ္၍ ဥစၥာရွိပါေစ... ကိုယ္က်င့္သိကၡာ မရွိေသာသူသည္ လူ႕အဖိုးတန္ မမည္ပါ။
သူ ေျပာလိုက္တဲ့ ပထမစာေၾကာင္းေလးကေတာ့ လွလည္း လွပသလို... ေသြးထြက္ေအာင္လည္း မွန္တဲ့ ယူဆခ်က္ေလးေပါ့။ Morality ကို တခါတရံမွာ “အက်င့္စာရိတၱ” လို႔ သံုးႏွဳန္းျပီး... တခါတေလမွာ “ကိုယ္က်င့္တရား” လို႔ ေျပာဆိုၾကတာေၾကာင့္ တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ အတြက္ေတာ့ ဒီ ႏွစ္ခုရဲ႕ အဓိပၸါယ္က အတူတူပဲလို႔ မွတ္ယူနိဳင္ပါတယ္။ ဒုတိယ စာေၾကာင္းမွာေတာ့ “ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ မရွိတဲ့သူဟာ လူေကာင္း မဟုတ္၊ လူ႕အဖိုးတန္ မဟုတ္” လို႔ ဆိုျပန္ပါတယ္။ ဒါကလည္း ဦးေဏွာက္ ရွိတဲ့လူသားမွန္ရင္ လက္ခံရမယ့္ အမွွန္တရား တစ္ခုေပါ့။ ျပႆနာက အဲဒီ လူေကာင္း၊ လူ႕အဖိုးတန္ ဆိုတဲ့ အရာကို အဆံုးအျဖတ္ ေပးနိဳင္တဲ့ “ကိုယ္က်င့္သိကၡာ” ကို ဘယ္ေပတံ နဲ႔ တိုင္းတာၾကမွာလဲ...။ ရုပ္လွတာ-ရုပ္ဆိုးတာ၊ စီးပြားဥစၥာ ခ်မ္းသာတာ-ဆင္းရဲတာ ေတြဟာ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ ဆက္စပ္မႈ ရွိ-မရွိ အတိအက် မေျပာနိဳင္ေပမဲ့...၊ ပညာတတ္ေျမာက္မႈ နဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရား ဟာ ဆက္ႏြယ္ပတ္သက္မႈ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို လက္ေတြ႕သုေတသန အေထာက္အထားေတြက သက္ေသျပေနပါျပီ။ ပညာတတ္ေျမာက္မႈ ျမင့္မားလာတာနဲ႔အမွ် ကိုယ္က်င့္တရား ေစာင့္ထိန္းမႈ အဆင့္ ျမင့္တက္လာတယ္ ဆုိတဲ့ သေဘာပါ။

(ယေန႔ (၁၁-၀၁-၂၀၀၉) ေန႔တြင္ က်ေရာက္ေသာ ခ်စ္ဇနီး၏ ႏွစ္(၄၀)ေျမာက္ ေမြးေန႔သို႔ အမွတ္တရ)