က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၃၇)

တကယ္ေတာ့ မဝါ ဟာ က်ဳပ္ဘဝကို ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႀကီးနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေအာင္ အစစအရာရာ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ လုပ္ေပးခဲ့သူပါ။ “ဝတ္ပံု-စားပံု...၊ မိန္းခေလးေတြနဲ႔ စကားေျပာတဲ့အခါ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဘယ္လိုေျပာရမယ္”ကအစ သင္ျပေပးခဲ့သူပါ။ အက်ႌ ဆိုရင္လည္း လည္ကတုံးကအစ အသင့္ခ်ဳပ္ျပီးသား ရယ္ဒီမိတ္ ကို ဝယ္မဝတ္ေစပဲ... ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း အေနာက္ဘက္တန္းက နံမည္ႀကီး စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္မွာ သူကိုယ္တိုင္ လိုက္ပို႔... သူကိုယ္တိုင္ ေရြးျပီး ခ်ဳပ္ေစ... ဝတ္ေစ.. ခဲ့သူပါ။ အဲဒီဆိုင္က လည္ကတုံး ခ်ဳပ္ပံု ဘယ္ေလာက္အထိ ေကာင္းသလဲ ဆိုရင္.. က်ဳပ္ရဲ႕ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က ဆရာ-ဆရာမေတြကေတာင္ “ နင့္ လည္ကတုံး ခ်ဳပ္ပံု သိပ္ေကာင္းတာပဲ... ဘယ္ဆိုင္မွာ ခ်ဳပ္တာလဲ..” လို႔ မၾကာခဏ ေမးၾကတဲ့အထိပါ။ တမင္တကာ လုပ္ယူျပီး ဟန္ေဆာင္ ဖန္တီးထားတဲ့ အေပၚယံ အျပံဳး အေျပာအဆို အျပဳအမူမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ... တကယ္ ရင္ထဲက လာတဲ့ စိတ္ရင္းေစတနာမွန္နဲ႔ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္လို ၾကင္နာ ယုယစြာ ဆက္ဆံခဲ့တယ္ ဆိုတာ သိလာရျပန္ေတာ့... မဝါကို ပိုလို႔..ပိုလို႔.. ေလးစားလာခဲ့မိပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မဝါရဲ႕ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့ အေျပာအဆို အျပဳအမူ အယုအယေတြ ေအာက္မွာ က်ဳပ္ ဆိုတဲ့ ေတာသားတစ္ေယာက္ တဒဂၤ သာယာနစ္မြန္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ စကား အပိုအလို ေျပာတာ မႀကိဳက္ပါဘူး ဆိုတဲ့ က်ဳပ္ ေတာင္မွ... သူမရဲ႕ မုသားမပါ ခ်ိဳသာတဲ့ ေမာတၱာေစတနာ ေရယဥ္ေက်ာမွာ ေမ်ာပါစီးဝင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီကတဆင့္ ရရွိလာတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျငိမ္းခ်မ္းမႈေတြဟာ က်ဳပ္ တစ္ေယာက္သာမက... က်ဳပ္ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ေလာကႀကီး တစ္ခုလံုးကိုလည္း ကူးဆက္ ျပန္႔ႏွံ႔ သြားေစခဲ့တာ အမွန္ပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း က်ဳပ္ဘဝ အေတြ႕အၾကံဳအေပၚ အမွီျပဳလို႔... က်ဳပ္တို႔ ညီမေလးကိုလည္း... “ဓာတ္ပံုထဲမွာ အျမဲတမ္း ျပံဳးေနသလို... ျပင္ပေလာကမွာလည္း အျမဲတမ္း ျပံဳးေနေစခ်င္ပါတယ္။” တစ္ေယာက္တည္း ျပံဳးဖို႔ အခက္အခဲ ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္... အျမဲတမ္းမဟုတ္ရင္ေတာင္မွ တခါတေလ (အရာအားလံုး ျပီးျပည့္စံုေနေပမယ့္) ေလာကႀကီးကို အလိုမက်တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ သုန္မႈန္ေနတတ္တဲ့့ ဟို.. မႏၱေလးေတာင္ထိပ္က ေဒၚျမိဳင္ ကိုပါ အေဖၚညိွလို႔ အျပိဳင္ ျပံဳးၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ အနီးဆံုးပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ေက်နပ္ ပီတိ ေအးခ်မ္းမႈ ရိုက္ခတ္သံကို အေဆာတလ်င္ ခံစားသိရွိ ရလိမ့့္မည္က ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲပါ။
အလ်ဥ္းသင့္လို႔ ေနာက္တစ္ခုကို ထပ္ဆင့္လို႔ တင္ျပခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္...“အိပ္မက္ထဲမွာ မုသားမေႏွာတဲ့ အမွန္စကားေတြကို တံုးတိတိ မေျပာခဲ့သလို.. လက္ရွိ ျပင္ပေလာကမွာလည္း တုံးတိတိကို ထာဝရ ႏွဳတ္ဆက္လို႔ မေလွ်ာ့မတင္းတဲ့ ေစာင္းႀကိဳးေလးႏွယ္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ ျပဳျပင္ သြားေစခ်င္ပါတယ္။” က်ဳပ္လို ေယာက်္ားရင့္မႀကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွဳတ္က အမွန္တရားကို ခတ္ျပတ္ျပတ္ စကားလံုးေတြနဲ႔ ပံုေဖၚတာဟာ သဘာဝက်ေပမယ့္... ညီမေလးတို႔လို အားႏြဲ႕တဲ့ မိန္းခေလး တစ္ေယာက္ရဲဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားက ေပၚထြက္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္... ၾကားရသူအေပါင္းက နားဝင္မပီ သူ႕လက္ရည္ ရယ္လို႔ ညည္း(ညီး)ၾကေပမေပါ့...။ ညီမေလးရဲ႕ ရွိျပီးသား ရုပ္အလွ နဲ႔ စိတ္အလွေတြကို သင့္တင့္ေသာ အျပံဳး အေျပာအဆို.. အျပဳအမူေတြ နဲ႔ ထပ္ဆင့္လို႔ ပံုေဖၚထုဆစ္ လိုက္မယ္ဆိုရင္... ေတာ္ေလးဝဝင္ မင္းသမီးေတြကေတာင္ ထိုင္ကာ ရွိခိုး ၾကရေပလိမ့္မည္။
( အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ ေစတနာႏွင့္ ဆိုဆံုးမမႈေတြကို အျမဲတေစ ေဝဒနာ အျဖစ္ ယံုမွားထင္မွတ္ေလ့ရွိေသာ အေထြးဆံုး ညီမငယ္ ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္မႈရွိေသာ ညီမငယ္တိုင္းကို ရည္ညႊန္းပါသည္။)