က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၄၅)

ဒီလိုနဲ႔ “ရာမညေဆာင္” အေပၚဆံုးထပ္ ညာဘက္ျခမ္းမွာ ရွိတဲ့ စိတ္ပညာဌာနကို ေရာက္သြားျပီး... “ပါေမာကၡ” လို႔ ေရးထားတဲ့ အခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဆရာမႀကီး တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရေတာ့... “ဝင္ခြင့္ျပဳပါခင္ဗ်ာ” ဆိုတဲ့ ႏွဳတ္ဆက္သံနဲ႔အတူ ႏွစ္ေယာက္သမား အထဲကို ဝင္လိုက္ၾကပါတယ္။ ဆရာမႀကီးက အသားျဖဴျဖဴ ပိန္ပိန္ေသးေသး မ်က္မွန္ႀကီးနဲ႔ပါ။ “ဘာလဲကြဲ႕... ေက်ာင္းတက္ဖို႔လား” ဆိုတဲ့ အသံ တိုးတိုးေလးနဲ႔အတူ လက္ လွမ္းလာတာေၾကာင့္ က်ဳပ္ လက္ထဲက ေဖါင္ ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ တရိုတေသ ေပးလိုက္ရင္း “ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္” ကိုပါ တဆက္တည္း ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။

ဆရာမႀကီးကေတာ့ ဝင္ခြင့္ေဖါင္နဲ႔အတူ တြဲထားတဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြကို ဟိုလွန္ ဒီလွန္ ၾကည့္ရင္း...“ ေအးကြာ... မင္းကို ပံုျပင္မဟုတ္တဲ့ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုကို အမွန္အတိုင္း ေျပာျပမယ္... ေသျခာ နားေထာင္ စဥ္းစားေပါ့လို႔ ဆိုလွ်က္...
ဟို အရင္ စာေပးစာယူေခတ္တုန္းကေပါ့... အခု မင္း လိုဘဲ Final မွာ Quailfy နဲ႔ ေအာင္လာတဲ့ ပုသိမ္ဘက္က အလယ္တန္းျပဆရာ တစ္ေယာက္ဟာ မဟာဝိဇၨာအရည္အခ်င္းစစ္တန္း အပိုင္း-၁ (Q 1) တက္ေရာက္ဖို႔ အလုပ္က ထြက္ျပီး ဒို႔ဆီကို ေရာက္လာတယ္...၊ အဲဒီကတစ္ဆင့္ စိတ္ပညာ မဟာဝိဇၨာဘြဲ႕ကို ရေအာင္ယူျပီး တကၠသိုလ္ဆရာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ အျပည့္နဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဒီအတန္းေတြက အကုန္လံုး အဂၤလိပ္လို သင္တာဆိုေတာ့ မဟာတန္းလည္း ေရာက္ေရာ... (စာက မလိုက္နိဳင္ေတာ့) သြက္သြက္ခါ သြားေတာ့တာဘဲ...၊ ပံုမွန္ အေျခအေနကို ျပန္မေရာက္ေတာ့ဘူး... ၊ ဒုကၡ ေရာက္သြားရွာတယ္ကြယ္” ဟု အဆံုးသပ္ကာ... မင္းက ဘယ္လိုလုပ္မလဲလို႔ က်ဳပ္ကို ေမးပါေတာ့တယ္။ က်ဳပ္ကလည္း “ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘာျဖစ္ျဖစ္ တက္မွာဘဲ..” လို႔ တုန္႔ျပန္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီလိုဆိုရင္ “မင္းရဲ႕ အဂၤလိပ္စာ အေျခအေန ဘယ္လိုရွိသလဲ” လို႔ ေမးျပန္ပါတယ္။ က်ဳပ္ကလည္း အားက်မခံ “အေဝးသင္ ပထမႏွစ္ကေန ေနာက္ဆံုးႏွစ္အထိ ႏွစ္စဥ္ အဂၤလိပ္စာ ဂုဏ္ထူးနဲ႔ေအာင္ခဲ့တာပါ” လို႔ ဆိုလိုက္ပါတယ္။ (အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံရရင္ အဲဒီ အေဝးသင္ ေလးႏွစ္မွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ အဂၤလိပ္စာဟာ ၁၀ တန္း အဆင့္ပဲ ရွိပါတယ္။ ေဒး မွာေတာ့ က်ဳပ္ မသိ...။)

က်ဳပ္စကား အဆံုးမွာေတာ့...ဆရာမႀကီးက ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ... စာရြက္တစ္ရြက္ေပၚမွာ ငံု႔ျပီး စာေရးေနပါတယ္။ ျပီးတာနဲ႔ က်ဳပ္ဆီကို ထိုးေပးလိုက္ျပီး အဲဒါေလးကို “ျဖည့္ျပစမ္းပါ” လို႔ လက္ေတြ႕ ခိုင္းပါေတာ့တယ္။ က်ဳပ္ကလည္း သူ ေပးတဲ့စာရြက္ကို လွမ္းယူလိုက္ျပီး မတ္တပ္ရပ္ရင္းပဲ “သူ ေမးတဲ့ English Verb Form ဝါက် (၅) ေၾကာင္း ကို ျဖည့္ေပးျပီး ျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အေျဖကို ၾကည့္ျပီး ဆရာမၾကီးက ဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာေတာ့ဘဲ... ဝင္ခြင့္ေဖါင္ ေပၚမွာ“ ဒံုး”ခနဲ ဆို တံဆိပ္တံုး ထုလိုက္ျပီး လက္မွတ္ထိုးကာ... “ေရာ့..သြား အပ္ေခ်... ရျပီ” လို႔ ဆိုလိုက္ပါေတာ့တယ္။
က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း မတိုင္ပင္ရပဲနဲ႔ ျပိဳင္တူထိုင္ကာ လက္အုပ္ခ်ီမိုး ရွစ္ခိုးကန္ေတာ့မိရဲ႕သား ျဖစ္ေနေလရဲ႕...။ တကယ္ကို ေက်းဇူးႀကီးမားလွပါတယ္ ဆရာမႀကီးရယ္...။

အဆိုပါ ပါေမာကၡဆရာမႀကီးကား အျခားသူမဟုတ္...။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္၊ အမ်ိဳးသားစာေပဘာသာျပန္(သုတ) ဆုကို “မိဘေကာင္းတို႔ ရင္ေသြးျပဳစုပ်ိဳးေထာင္နည္း” အမည္ရွိ ပြဲဦးထြက္စာအုပ္ျဖင့္ ဆြတ္ခူးရရွိခဲ့သူ...၊ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္၊ စာေပဗိမာန္ဆု၊ ဘာသာျပန္စာေပ ပထမဆုကို “ ေရာင္စံုယွက္သန္း ယဥ္ေက်းမႈအဆင္ဆန္းမ်ား” စာအုပ္ျဖင့္ ဆြတ္းခူးရရွိခဲ့သူ... ဆရာမႀကီး ပါေမာကၡေဒၚေအးသန္း ပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

(ကြယ္လြန္သြားရွာျပီျဖစ္ေသာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ စိတ္ပညာဌာန၊ အျငိမ္းစားပါေမာကၡ ဆရာမႀကီး ေဒၚေအးသန္းအား သတိယ ေလးစား ေက်းဇူးတင္လွ်က္...)