ယင္းမာပင္ အမွတ္တရ (၄)

ဦးေလးျငိမ္းတို႔အိမ္ဟာ မံုရြာ-ပုလဲ-ဂန္႔ေဂါ ကားလမ္းမႀကီးရဲ႕ ညာဘက္ျခမ္း၊ ယင္းမာပင္ျမိဳ႕လယ္ေခါင္ရွိ ေစ်းႀကီးရဲ႕ အေနာက္ဘက္ ကပ္လွ်က္ရွိေသာ ေတာင္-ေျမာက္လမ္းအတိုင္း ငါးမီးနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ပါက ေရာက္နိဳင္တဲ့ေနရာ ဘယ္ဘက္ျခမ္းမွာ တည္ရွိပါတယ္။ အိမ္က ႏွစ္ထပ္အိမ္ ျဖစ္ျပီး သီးျခားမီးဖိုေဆာင္ေလးလည္း ရွိပါတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေအာက္ထပ္မွာ သူ႔အမ်ိဳးသမီး အန္တီဝင္း၊ သမီးႀကီး ေက်ာ့ေက်ာ့၊ သားလတ္ ေက်ာ္ျငိမ္း၊ သားငယ္ သီဟ တို႔နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးျပီး..“ မင္းအေဖနဲ႔ ငါ ဟာ တစ္ခ်ိန္က လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း..၊ တစ္ဦးက အဆင္မေျပတဲ့ အခ်ိန္မွာ တစ္ဦးက ကူညီရမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း...၊ ဒီအိမ္မွာ ဘာမွ အားနာစရာ မလိုေၾကာင္း...၊ စာကိုသာ ၾကိဳးစားေစခ်င္ေၾကာင္း...၊ မင္းက ဒီႏွစ္ လမ္းစဥ္လူငယ္ ျမိဳ႕နယ္အဆင့္ ျမန္မာစာရည္ခၽြန္ျပိဳင္ပြဲမွာလည္း ဒုတိယဆု ရထားတာေၾကာင့္ ဒီစာေမးပြဲကို ေအာင္ျမင္လိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ေၾကာင္း...၊ မနက္ဖန္ မံုရြာက ငါ့ တူမ တစ္ေယာက္လည္း ဒီကို ေရာက္လာျပီး မင္းနဲ႔အတူ ၁၀ တန္း ေျဖမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း...၊ မသိတာရွိရင္ တိုင္တိုင္ပင္ပင္ ေမးျမန္းေဆြးေႏြးနိဳင္ေၾကာင္း... စသည္ျဖင့္ စံုလင္ေအာင္ ရွင္းျပကာ အေပၚထပ္ကို လိုက္ပို႔ပါတယ္။ အေပၚထပ္မွာ ထမင္းစား စားပြဲပုတစ္လံုး ခ်ေပးထားျပီး တစ္ေယာက္တည္း ေနရပါတယ္။ အစားအေသာက္ကုိလည္း စာေမးပြဲကာလ တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ဦးေလးျငိမ္းကပဲ ေသေသျခာျခာ ဂရုတစိုက္ ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြးခဲ့ပါတယ္။ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ စားေတာ္ပဲျပဳတ္ထမင္းေၾကာ္နဲ႔ ဗူးသီးေၾကာ္ ကို သူကိုယ္တိုင္ အိမ္အေပၚထပ္အထိ တစ္ရက္မပ်က္ လာပို႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ စာေမးပြဲေျဖျပီးအျပန္ ေန႔လည္စာကို မီးဖိုေဆာင္မွာ တကူးတက ေစာင့္ျပီး ခူးခတ္ ေကၽြးေမြးခဲ့သလို... ညစာကိုလည္း အလားတူပါပဲ...။ ဦးေလးျငိမ္းရဲ႕ ေက်းဇူးတရားေတြက ႀကီးမားလွပါေပတယ္။ ဦးေလးျငိမ္းအိမ္မွာ တည္းခို နားယူခြင့္ ရရွိခဲ့ျပီး စာေမးပြဲေျဖဆိုခဲ့တာေၾကာင့္ ၁၀ တန္း ဆိုတဲ့ “ေတာင္” ကို ေက်ာ္နိဳင္ခဲ့တာပါ။ ဒီ ေတာင္ ကို မေက်ာ္နိဳင္ခဲ့ရင္.. မိုးစံ ဆိုတာ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္သလို... ဒီစာကိုလည္း ေရးခြင့္ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး...။ အခုေတာ့ မိုးစံ တစ္ေယာက္ ျပည္တြင္းက ရိုးရိုးဘြဲ႕-မဟာဘြဲ႕ေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခု ရရွိခဲ့ရံုမက... ေရျခား ေျမျခားက မဟာဘြဲ႕တစ္ခုကိုပါ ရရွိေနျပီး...မၾကာခင္ကာလမွာ ပီအိပ္ခ်္ဒီ ဆိုတဲ့ ပါရဂူ ဘြဲ႕ႀကီးကိုလည္း ထိုက္တန္ေအာင္ျမင္စြာ ဆြတ္ခူးရရွိေတာ့မွာပါ။ ဒီလို ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ ျပည္ေတာ္ ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါ မိသားစုနဲ႔အတူ ဦးေလးျငိမ္း ရွိရာ “ယင္းမာပင္ျမိဳ႕”ကေလးဆီကို လာေရာက္ ေက်းဇူးဆပ္မယ္ လို႔ စိတ္ကူးစဥ္းစားထားေပမယ့္... ဦးေလးျငိမ္းကလည္း မိုးစံတို႔အေဖလို ေသာက္တတ္ စားတတ္သူမို႔ “သူ မရွိေတာ့ရင္...”ဆိုတဲ့ အေတြးက ရင္ကို စိုးရိမ္ တုန္လွဳပ္ ပူပန္ေစခဲ့ပါတယ္။ ေက်းဇူးရွိသူကို အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္ ကိုယ္တတ္နိဳင္တာေလးနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ခြင့္ မရလိုက္မွာကို အရမ္း စိုးရိမ္ ေနမိပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒီ စိုးရိမ္မႈ ကြက္လပ္ကေလးကို “ယင္းမာပင္ဘေလာ့ဂ္” ေလးက ျဖည့္စီးေပးနိဳင္မယ္ ဆိုတာေၾကာင့္ အတိုင္းမသိ ဝမ္းေျမာက္ရပါ၏။
(ယင္းမာပင္ျမိဳ႕မွ ဦးေလးျငိမ္းႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသို႔ အမွတ္တရ)