က်ဳပ္ဘဝတေစ့တေစာင္း(၄၂)

Qualify နဲ႔ ေအာင္ျပီ ဆုိေတာ့... ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ပညာ ဆက္သင္ဖို႔အေရး စဥ္းစားရျပီေပါ့။ ရွိသမွ် ပညာတတ္ အမ်ိဳးေတြကို တီးေခါက္ၾကည့္ေတာ့ လက္ရွိအလုပ္ကေလးက ဝင္ေငြေလး ေကာင္းေနတာမို႔... ပညာေရးကို ရပ္တန္းက ရပ္လိုက္ဖို႔ တြင္တြင္ႀကီး နားခ် ၾကေလရဲ႕...။ က်ဳပ္ကလည္း မိသားစု စားဝတ္ေနေရးသည္ ပထမ၊ က်ဳပ္ဘဝ ပညာေရးသည္ ဒုတိယ ဟု သတ္မွတ္ကာ... အားလံုးရဲ႕ ကန္႔ကြက္မႈေတြကို ဥပကၡာ ျပဳလွ်က္... အခြင့္အလမ္း ရွိေနသမွ်ကာလပတ္လံုး ပညာ ဆက္လက္သင္ၾကားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း က်ဳပ္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ျမင့္စိန္ ရွိတဲ့ မိန္းထဲက စစ္ကိုင္းေဆာင္ကို အေရာက္သြားလို႔ သူနဲ႔ တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြးၾကည့္ပါတယ္။ သူက မိန္းထဲမွာ ဥပေဒပညာ အထူးျပဳနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ေနတာ စတုတၳႏွစ္ ေတာင္ ေရာက္ေနပါျပီ (အခုေတာ့ တရားသူႀကီး ျဖစ္ေနေလရဲ႕)။ သူကလည္း ေခသူမဟုတ္ပါေလ...။ က်ဳပ္တို႔ (၁၀) တန္း ေျဖတဲ့ႏွစ္မွာ ရြာတြဲဘက္ေက်ာင္းက ဝိဇၨာ သိပၸံ ႏွစ္ခုေပါင္း လူ (၈၀) ေက်ာ္ေလာက္ ဝင္ေျဖခဲ့ရာ... ဝိဇၨာတြဲက သံုးေယာက္ (တစ္ေယာက္က “က” အဆင့္၊ က်န္ ႏွစ္ေယာက္က “ခ”အဆင့္) နဲ႔ သိပၸံတြဲက ႏွစ္ေယာက္ (ႏွစ္ေယာက္စလံုး “က” အဆင့္) စုစုေပါင္း (၅) ေယာက္ပဲ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအထဲက “က” အဆင့္နဲ႔ ဝိဇၨာတြဲက လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သူက “ျမင့္စိန္” ေပါ့ဗ်ာ။ ဥပေဒပညာ အမွတ္ မွီတာေၾကာင့္ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြက ရွိတာ ေရာင္းခ်ျပီး ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပို႔လိုက္တာပါ။ က်ဳပ္တို႔ နယ္က ရန္ကုန္ တာေမြဘက္မွာ ေက်ာင္းထိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ “ဆုထူးပန္ ဆရာေတာ္” ရဲ႕ ကူညီပ့ံပိုုးမႈေတြေၾကာင့္ ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ဆရာေတာ္သာ ရန္ကုန္မွာ မရွိရင္ အဲဒီေကာင္ တကၠသိုလ္ ေရာက္ခ်င္မွ ေရာက္မွာပါ။ ဆိုေတာ့... ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဆုထူးပန္ ေက်ာင္းတိုက္ႀကီးဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ က်ဳပ္တို႔နယ္က ရန္ကုန္ကို လာသမွ်သူေတြရဲ႕ နားခိုရာဗိမာန္ႀကီးတစ္ခုပါ။ ေက်းဇူးႀကီးမားလွပါတယ္ ဆရာေတာ္ဘုရားရယ္...။
ျမင့္စိန္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ “တက္ကြာ... စာကေတာ့ မင္း လိုက္နိဳင္ေလာက္တယ္... ေက်ာင္းကလည္း ေန႔တိုင္းေတာ့ အတန္း မရွိေလာက္ပါဘူး...၊ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ကလည္း အဲဒီေလာက္အထိ အေရးမႀကီးဘူး” လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူက “အခုေလာေလာဆယ္ ငါတို႔ ေက်ာင္းအပ္ဖို႔ လုပ္ရမယ္ကြ.. ေက်ာင္း ဖြင့္ေနတာ တစ္လေလာက္ ရွိျပီ...ေတာ္ၾကာ ေနာက္ၾကလို႔ ဒီႏွစ္ မမွီလိုက္ဘဲ ေနအုံးမယ္” ဆိုျပီး ဆက္ေျပာပါတယ္။ ေက်ာင္းအပ္ဖို႔ အေဝးသင္က Qualify နဲ႔ ေအာင္တဲ့အေၾကာင္း “ယာယီဘြဲ႕ရ ေထာက္ခံစာ” လိုအပ္တာေၾကာင့္... အဲဒါကိုလည္း (က်ဳပ္က မႏၱေလး အေဝးသင္ဌာနခြဲက ေအာင္ခဲ့တာေၾကာင့္) ရန္ကုန္အေဝးသင္မိန္းခ်ဳပ္မွာ ယူလို႔ ရ-မရ သူကိုယ္တိုင္ သြားေမးမယ္လို႔ ဆိုျပန္ပါတယ္။ က်ဳပ္ကေတာ့ ေနာက္ေန႔ အလုပ္ကအျပန္ ညေနက်မွ သူ႕ဆီဝင္ေပါ့။ ကံၾကမၼာက မ်က္ႏွာသာ မေပးျပန္ပါဘူး။ “ယာယီဘြဲ႕ရ ေထာက္ခံစာ” ကို ကိုယ္ေျဖဆိုခဲ့ရာ စာစစ္ဌာနကပဲ ယူရမယ္ ဆိုတာေၾကာင့္ “မႏၱေလးအေဝးသင္” ကို ခ်ီတက္ဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာလည္း သူငယ္ခ်င္းက “မင္း ဘာမွမပူနဲ႔... မႏၱေလးတကၠသိုလ္မွာ ငါ့ မိတ္ေဆြ လူရင္းေတြ ရွိတယ္... ငါလည္း လိုက္ခဲ့မယ္” လို႔ ဆိုတာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သမား မွီရာ ညရထားနဲ႔ မႏၱေလးျမိဳ႕ဆီ ျမန္းခဲ့ရပါေတာ့တယ္။